Burn-outverhaal van Corry | eerst de ander
Al jaren zat ik niet lekker in mijn vel. Bepaalde gewoontes zaten behoorlijk vastgeroest, waardoor ik telkens tegen dezelfde problemen aanliep. Vaak hield ik met alles en iedereen rekening, behalve met mijzelf. Ook zorgde ik slecht voor mezelf. Na 7 jaar lang in de vijfde versnelling te hebben geleefd vond mijn lichaam en geest het genoeg en dwongen mij de confrontatie aan te gaan.
“Ik liet mensen over mijn grenzen gaan”
Toen ik in juni 2014 kennismaakte met BoFit-coach Tineke wist ik niet echt wat ik ervan kon verwachten. Maar wat heb ik veel van jou geleerd! Bijvoorbeeld hoe ik als eerste uit het ‘rode’ gebied kon komen en eruit kon blijven, ik moest er niet in blijven hangen. Daar moet ik nog wel heel bewust mee bezig blijven, maar het blauwe gebied heeft nu de overhand gekregen. Ik kijk meer naar de toekomst en minder achterom. Gebruik mijn zintuigen om te genieten van het hier en nu. En ik ben mij meer bewust van de verschillende opvattingen en belevingen van mensen om mij heen.
Door mijn onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen liet ik te veel mensen over mijn grenzen heengaan. Mijn zelfvertrouwen is gelukkig gegroeid. Ik mag zijn wie ik ben! Ik hoef niet altijd vrolijk, lief en behulpzaam te zijn. Ik mag ook wel eens zonder aanwijsbare reden chagrijnig zijn. Pas als je lief bent voor jezelf, dan kun je oprecht lief zijn voor een ander. Ik doe nu meer dingen omdat ik dat graag wil doen en niet omdat ik denk er een ander een plezier mee te doen.
Wat ik ook tijdens het BoFit-traject heb geleerd is heerlijk in mijn eentje uitwaaien en mijn hoofd leegmaken tijdens mijn hardloopmoment. Er bewust mee bezig te zijn dat het míjn moment is. Daarom moet ik ervoor waken dat ik mijn hardloopmomentje niet als eerste schap als ik het erg druk heb.
Een struikelblok voor mij blijft toch wel mijn vriend en zijn kinderen. Daardoor word ik steeds weer onzeker: Ligt het dan aan mij? Doe ik het wel goed? Deze onzekerheid bevordert mijn herstel niet. Ik denk er serieus over om even de tijd en rust voor mijn dochter en mezelf te nemen.
Ik vind het heel jammer dat mijn laatste sessie voorbij is. Tijdens elke sessie kreeg ik altijd duidelijkheid over de dingen waar ik tegenaan was gelopen. Hoe ik dat een volgende keer anders zou kunnen aanpakken. Ik heb genoeg geleerd om het zelf op te lossen, al zal het niet altijd even gemakkelijk zijn. De tien takjes op mijn schoorsteenmantel geven mij veel houvast als ik weer aan mijn kwaliteiten begin te twijfelen.