“Nu is het klaar! Als jij je nu niet ziek meldt, dan doe ik dat!” Oei, dat was confronterend. Schoorvoetend besloot ik het zelf te doen. Toe te geven dat ik niet meer kon. Dat zou mij toch niet gebeuren…. Wel dus! Eind mei en ik zat thuis en er kwam niet veel meer uit me. Ik dwong mezelf om op tijd op te staan en af en toe naar buiten te gaan. In huis deed ik alleen het hoognodige.

”Ik kon niet meer, ik was op”

Na een aantal weken gingen de gesprekken met de Arbo opeens over praten met een psycholoog. In een suf kamertje praten over je problemen, dat wilde ik niet. Ik ging zoeken op internet en vond BoFit. Ja, dat was het, beweging en coaching in de natuur. Begin september kwam de toestemming van mijn werkgever. Gelukkig werkt BoFit zonder wachtlijst. Diezelfde week nog werd ik gekoppeld aan BoFit-coach Martinette.

Ons eerste gesprekje vond plaats in de bossen van Oisterwijk. De klik was er! Bij de volgende afspraak werd ik meteen uit mijn comfortzone gehaald. Dat vond ik niet leuk. Ik moest naar het Mastbos in Breda. Na een paar keer daarheen rijden ging het goed en durfde ik weer meer auto te rijden.

Het begon allemaal enkele jaren terug. De wijze waarop er op mijn werk dingen bedacht werden waren zo dommig dat ik me steeds vaker boos maakte over bepaalde besluiten. Zo boos, dat ik er letterlijk ziek van werd. Ik heb jarenlang gewerkt op een manier die steeds vaker bestond uit het blussen van brandjes. Ik liet ook behoorlijk over mij heen lopen. Ik riep wel, maar werd niet gehoord. Word je dan wel serieus genomen? Thuis werd ik steeds chagrijniger. Mede daardoor waren onze gezinsvakanties niet meer echt gezellig. Ik kon niet meer bijtanken. Voordat ik het wist moest ik alweer aan het werk, terwijl ik nog doodmoe was. En dat jaren achtereen.

De sessies met mijn coach leerden mij in eerste instantie vooral om naar mijn lichaam te luisteren en echt te voelen. De gesprekken hebben mij bewust gemaakt van mijn valkuilen. Ook liet ze me de mogelijkheden zien om anders naar problemen te kijken. Vaak waren het ook dingen die ik eigenlijk wel wist, maar niet meer bij mij naar boven kwamen. Ik was het echt kwijt en mijn coach heeft mij geholpen het weer te vinden.

Het actief zijn in de buitenlucht bracht mij kracht. Ik ging weer rechtop staan. Langzaamaan ging het beter, stapje voor stapje. Met af en toe weer een terugval, maar dan was daar weer een volgende sessie. Een prachtige uitspraak van mijn coach: kijk naar wat wel kan! Daar heb ik heel veel uitgehaald en nog steeds.

Martinette, je bent een kanjer. Ik kon me geen betere coach wensen.