Burn-outverhaal van Michael | het verleden verwerken
Op 7 september had ik mijn eerste wandeling met BoFit-coach Ninka. Ik voelde dat ik Ninka kon vertrouwen en deelde mijn verhaal hoe ik bij BoFit terecht ben gekomen. Ik worstelde nog steeds met mijn ontslag als manager financial services en de wijze waarop dat was gegaan. En wat de gevolgen daarvan waren op het vertrouwen in mezelf en de mensen om mij heen. Hierin speelde ook mee dat ik weinig waardering in mijn werk had gekregen voor mijn behaalde resultaten. Ik was er zelf trots op, maar kon het met niemand delen en het leverde geen beloning op. Het cynisme dat ik daardoor ontwikkelde belemmerde mijn herstel. Ook het feit dat mijn vrouw begin 2013 een hersenaneurysma (uitstulping en eventuele bloeding van de slagaders in de hersenen, red.) heeft gehad en daardoor is veranderd, had ik nog niet helemaal geaccepteerd. Het bleek hierdoor voor mij lastig een goed toekomstbeeld voor ogen te krijgen. Ik was in maart met de masteropleiding financial planner gestart aan de universiteit, maar merkte gedurende het jaar dat de opleiding niet bij mij paste. Deels omdat het in de zomer niet mogelijk bleek mijn referaat te schrijven en deels omdat ik weinig connectie met de medestudenten ervoer.
“BoFit heeft me geholpen weer op mezelf te vertrouwen
en meer vertrouwen te hebben in de mensen om mij heen”
Ninka heeft me geholpen door mij ruimte (en sturing) te geven om mijn verleden hanteerbaar te maken en de boosheid omtrent aangedaan onrecht te laten varen. Accepteren dat sommige dingen mij gewoon zijn overkomen en niet doelbewust zijn aangedaan. Ik meer naar mijn gevoel moet luisteren, waardoor ik zachter naar mezelf heb leren zijn. In mijn sporten kwam dit tot uiting door minder te fitnessen en meer yoga te doen. Ik heb mijn oude elektrische gitaar gerestaureerd en ben begonnen met gitaar leren spelen. Mijn wereldbeeld werd langzaam maar zeker steeds kleurrijker en minder absoluut. Ninka heeft me geholpen, om als het ware een nieuwe lens te gebruiken om naar de wereld te kijken. Onze gedeelde interesse voor fotografie (en hout) is daar een mooie metafoor van.
Doordat we wandelden tijdens het praten, kwamen mijn hersenen ook in beweging. Als je in een stoel zit verloopt een gesprek toch heel anders. Gelukkig hoefde ik niet te hardlopen en kon ik als alternatief zelf bepalen wanneer ik ging sporten. Drie keer per week sporten was lastig in te plannen. Mijn depressie zorgde er op sommige dagen helaas voor dat het maken van een ‘diamond-dotsschilderij’ al genoeg was om te doen. Door de balans te vinden tussen de intensiteit en het bewegingscomponent van sporten en door dit flexibel te kunnen indelen, beleefde ik meer plezier aan bewegen. Hierdoor ging ik dit ook meer doen.
Tijdens het wandelen stopten we af en toe om even om ons heen te kijken en te genieten van de omgeving. Een dier, een stapel boomstammen, genieten van de warmte van de zon op een bankje of het uitzicht over een meertje. Op deze manier leerde Ninka me weer genieten en de omgeving te beleven. Door op de één of andere manier te spelen met het perspectief in de omgeving en dat dan te betrekken op het perspectief in mijn leven. Ik ervoer hoe het is om met perspectief en perceptie te spelen. Dit hielp mij ervaringen uit het verleden te verwerken en minder als persoonlijk kwetsend te ervaren.
Met oud en nieuw in het vooruitzicht besloot ik dat dit voor mij het moment was om opnieuw te starten en alles wat er afgelopen jaar was gebeurd, daar te laten. Ik had geen allesomvattend toekomstbeeld, maar heb dat ook niet meer nodig. Ninka heeft me geholpen weer op mezelf te vertrouwen en meer vertrouwen te hebben in de mensen om mij heen. Dat geeft mij ook het vertrouwen de weg te gaan die voor me ligt en zelf oplossingen te vinden (en toe te passen). De laatste sessies konden dan mooi in het teken van de weg omhoog staan.
Zo is het ook gegaan. Helemaal 100% de oude ben ik nog niet, dat komt de komende tijd wel. Ninka heeft me enorm geholpen mijn verleden te verwerken en de gereedschappen gegeven de toekomst vol vertrouwen tegemoet te treden. Een burn-out en twee depressies is niet niks, maar ook aan het einde van deze tunnel bleek er licht te zijn.
Dankjewel Ninka, voor het luisteren, je advies en de mooie wandelingen!