5 juni 2020, het begin van een nieuwe start, al voelde dat toentertijd niet zo. Een nacht zonder angsten, stress en huilen was op dit moment niet meer haalbaar voor mij. Al zag de buitenwereld al lang dat er iets moest veranderen, zelf was ik nog niet op dat punt beland. Op aanraden van mijn vriend ben ik naar de huisarts gegaan. Zij vertelde mij dat ik per direct mijzelf bij mijn werkgever moest ziekmelden. Dit voelde als enorm falen en onzinnig want morgen stond ik gewoon weer op de werkvloer hoor!

 

De huisarts verwees mij door naar de praktijkondersteuner (POH). Hier kwam ik er al snel achter kwam dat ik momenteel niet op mijn plek zat binnen mijn werkomgeving. Ook privé kwam een hele boel op mij af. Eind 2019 was mijn oma overleden. Dit is een lang zorgproces geweest voor het gehele gezin. Het rouwproces hiervan was nog in volle gang toen er begin 2020 kanker werd geconstateerd bij mijn moeder. Gedurende dezelfde periode werd er nog een familielid met ongeneesbare kanker geconstateerd. Het voelde of ik de controle helemaal kwijtraakte.

 

Daarnaast was ik in 2020 gestart met een nieuwe baan en ook daar ging meer energie aan op dan dat ik er energie van kreeg. Ten slotte werkte het welbekende coronavirus ook niet mee in de inwerkperiode. De praktijkondersteuner gaf mij handvatten om weer uit bed te komen en gaf mij inzicht dat ik op zoek moest naar een nieuwe uitdaging op werkgebied. Zoals ik ben met mijn perfectionisme en taakgerichte gedrag stond ik helemaal klaar om alle banensites weer af te struinen. Toen belde het UWV in augustus. De dame daar maakte mij al snel duidelijk dat het verstandiger was even te wachten met een nieuwe werkuitdaging en eerst aan mijn burn-out te gaan werken. En wat had deze dame gelijk! Ze gaf mij als tip om een traject te volgen bij BoFit, de beste match ooit.

 

 

Na het eerste gesprek met BoFit-coach Julian kwam ik er meteen achter dat dit de juiste stap was voor mij. De klik was er voor mij vanaf het eerste moment. Iemand die begreep waar ik tegenaan liep en echt luisterde. Terwijl hij mijn persoonlijke omgeving niet eens kende. Dit gaf mij enorm veel vertrouwen. Bij alles wat ik vertelde moest ik huilen en ik zag geen uitweg meer naar iets goeds. Ik voelde mij helemaal leeg. Alle stress zat hoog in mijn lichaam en ik wist niet wat ik met mijzelf aan moest. Maar de woorden van mijn coach dat ik weer in contact ging komen met mijn lichaam en gevoel, zijn mij altijd bijgebleven.

 

De tips om eens een week niets te doen en te gaan ontdekken wat mij ontspant voelde voor mij als een enorme uitdaging. Dagen heb ik rusteloos op de bank gezeten. Ik dacht dat het mij niets zou brengen. Maar omdat ik wist dat ik er zelf niet meer uit kwam, heb ik geluisterd naar het advies van mijn coach.

 

Al snel merkte ik dat ik na elk advies er iets uit kon halen. Ik voelde steeds sterker wat ik wilde. En dat voelen is iets wat ik al een lange tijd niet had gedaan. Gedurende de sessies voelde ik weer blijheid en een duidelijk doel om te gaan voor wat ik wil en wat goed voor mij is. Ik heb geleerd om te zorgen voor mijzelf in plaats van voor iedereen om mij heen.

 

In december 2020 was ik op een punt beland dat ik weer wat om handen wilde hebben. Ik ben toen met vrijwilligerswerk gestart. Daarnaast bleef ik gesprekken voeren met mijn coach om te achterhalen of ik ook in een werkomgeving aan mijzelf bleef denken. Dit heeft mij er toe gebracht dat ik weer sterk genoeg in mijn schoenen sta om op zoek te gaan naar een nieuwe passende baan.

 

Ik kom vaak op de plek waar ik met mijn coach wandelingen maakte. Wanneer ik het bankje zie waar ik huilend op zat en niet meer wist wat ik met mijzelf aan moest, geeft mij dat niet het gevoel van angst en verdriet maar het gevoel dat ik de juiste weg ingeslagen ben.

 

Bedankt Julian, dat jij mij hebt leren genieten van het leven, tijd te nemen voor mijzelf en weer naar mijn gevoel te luisteren!