Ik viel in oktober 2020 volledig uit op mijn werk en ik was in juli 2021 weer volledig was hersteld (dacht ik). Na die eerste burn-out ben ik vol enthousiasme weer aan het werk gegaan. Want mijn werk vond en vind ik nog steeds leuk en ik ga er met plezier naartoe.

Achteraf gezien is mijn werk hetgeen geweest wat mij al die tijd op de been heeft gehouden. Ondertussen was ik al lange tijd bezig om roofbouw te plegen op mijn eigen lichaam. Zowel in mijn werk als privé legde ik de lat erg hoog, was ik perfectionistisch en probeerde ik alle ballen hoog te houden. Ik kon niks loslaten en wilde alles zelf doen. Met een aantal trauma’s uit het verleden, waaronder een heel zware scheiding, ging ik mij steeds slechter voelen.

Voor de zomervakantie van 2022 heb ik mij voor 50% ziekgemeld en dacht: even zes weken vakantie en dan kan ik weer door. Maar niks was minder waar. De zomervakantie was zes weken lang afzien. Ik kon niet ontspannen, niet genieten van de dingen die we hadden en deden. De vakantie met de auto naar Spanje was verschrikkelijk. In de veertien uur durende autorit heb ik een paar uur lang in een paniekaanval gezeten. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan toen we eenmaal konden stoppen. Hierdoor heb ik heel wat dagen van de vakantie moeten bijkomen van deze aanval.

Eenmaal thuis weer niet kunnen ontspannen en genieten van alle mooie dingen. Ik was heel erg vermoeid en had heel veel lichamelijke klachten. Zoals pijn op de borst, vermoeidheid, lastig slapen, maag- en buikpijn, reageren op eten, daardoor niet alles meer kunnen eten. Zelfs angst om dingen te eten.

Na de vakantie geprobeerd toch weer te gaan werken. Maar dit ging al in de eerste week mis. Ik kon alleen maar huilen, kon niks hebben van de kinderen en mijn man. Alles wat tegenzat kwam meer dan enorm bij mij aan. Via het werk ben ik naar een psycholoog doorverwezen. Helaas kon die na twee sessies niks meer voor mij doen.

Ik werd doorverwezen naar de crisisdienst van GGNet. Maar dan moet je worden doorverwezen via de huisarts. Dan word je de vraag gesteld of je een gevaar voor je omgeving of jezelf bent. Maar ik wilde niet dood en er een einde aan maken. Ik vond het leven op deze manier veel te zwaar. Maar dan ben je geen crisisgeval. En toen begon het eindeloze wachten op een plekje in de hulpverlening.

Op een gegeven moment was ik er zo slecht aan toe dat ik bij mijn gezin weg wilde. Omdat alle dingen die in een normaal gezin gebeuren mij te veel waren en ik niks kon handelen. Ik wilde in een rusthuis of iets dergelijks tot rust komen en werken aan mijn herstel. Maar dit is ook niet zo eenvoudig te vinden.

Toen ben ik gaan googelen en kwam ik op de site van BoFit. Wat mij erg aantrok was de manier van hulpverlening: 16 sessies, een uur per sessie, wandelen in een bos en door middel van praten, oefeningen en lichamelijke inspanning, werken aan je lichamelijke, emotionele en mentale herstel. En wat nog fijner was dat ik meteen kon starten. Ze gaven ook aan dat ik juist niet uit mijn leefomgeving moest weggaan, maar daar aanpassingen moest doen om aan mijn herstel te werken. Want als je terugkomt uit een rusthuis is het enorm wennen om weer in de drukte van een gezin te komen met alle uitdagingen die dat met zich meebrengt.

Via mijn werk kreeg ik toestemming dat ik op hun kosten kon beginnen met BoFit. En inderdaad meteen begonnen met een hele fijne, rustige, lieve BoFit-coach Marjan. Ze gaf aan dat ze altijd bereikbaar was als ik dat nodig had. Dus niet alleen voor die sessie van een uur.

We zijn gestart en het ging met vallen en opstaan. Maar door de goede begeleiding van mijn coach, haar luisterende oor tijdens de sessies, haar goede adviezen, de mooie oefeningen en ook de mooie symboliek, ben ik nu op een punt dat ik mij er bewust van ben waar mijn valkuilen liggen. Ik heb ik een hele andere mindset, zowel op m’n werk als privé. Hierdoor maak ik het mijzelf veel makkelijker. Ik kan dingen uit handen geven, niet alles moet vandaag. Je mag anderen om hulp vragen en dingen waar je geen invloed op hebt, kun je loslaten.

Ik heb geen paniekaanvallen en hyperventilatieaanvallen meer en als ik in een stressvolle situatie zit word ik weer rustig door de ademhalingsoefeningen die ik geleerd heb: 4 in door de neus en 6 uit door de mond.

Ik ben weer op de goede weg en weet in ieder geval waar mijn valkuilen liggen. Bij de start van het traject zat ik qua cijfer op een 2/3. Nu vind ik dat het een dikke 8 is. Ik heb weer zin in de toekomst!

Wil jij ook herstellen van stressklachten en burn-out?

Neem je eerste stap naar herstel en vraag vandaag nog de brochure bij ons aan.

Ja, ik wil meer informatie!