Het begon allemaal ongeveer eind 2021, in de corona periode. Mijn geluk leek wel op, en ook mijn creativiteit leek mij in de steek te laten. Hoewel eerder alles in goud veranderde, stortte nu alles in. Privé was er liefdesverdriet. En door de slapeloze nachten met mijn zoontje, en het ‘in -je-eigen-bed-gevecht’ dat we dagelijks voerden, begon iedere dag weer vermoeid.

Mijn vriendin/collega liet mij vallen toen het ook financieel ineens minder ging. Door het personeelstekort in de kinderopvang moest ik ook mijn werkdagen op locatie afzeggen. Ik dacht vooral aan dikke pech en een slechte samenloop van omstandigheden.

Na bijna 20 jaar een eigen bedrijf te hebben, leuke reisjes en alsmaar rennen, dacht ik absoluut niet aan een burn-out. Het lukte mij immers al zo lang allemaal. Ik gaf het nog wat tijd, deed nog wat stapjes extra en pompte er mijn spaargeld in om iedereen happy te maken.

Maar tevergeefs, mijn lichaam liet mij in de steek. Haren begonnen uit te vallen, mijn nek zat vast en mijn gezicht was een drama. Ik huilde al bij het lezen van een recept en durfde helemaal niemand van werk meer te bellen. Alles stortte in.

Mijn zus en de buren maakten schema’s en hielpen mij met mijn zoontje. Mijn ouders kwamen in de weekenden, en ik zag steeds meer in dat er iets goed mis was. Zonder deze hulp was ik verloren. Na een black-out op de snelweg en wat gesprekken met de huisarts zag ik in dat het menens was. Tijd voor verandering. Liefst morgen al.

Ik was op zoek naar een wondermiddel zodat ik weer op mijn vertrouwde sneltrein kon springen. Maar ook dat viel tegen. De dokter schreef ‘rust en tijd’ voor. Ik moest hier doorheen.

Via de arbeidsdeskundige van mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering hoorde ik over BoFit-coach Ingrid. Zij zou misschien tweemaal per week tijd hebben. Ik dacht nog: dat schiet in ieder geval lekker op. Maar dat wandelen leek mij niets. “Ik ben geen oud wijf. Buiten lopen werkt echt niet en levert niets op.“ Maar goed, de andere optie was de psycholoog via de huisarts. Zij gaf me huiswerk en ze had maar 1x in de drie weken tijd. Dus toen was de keuze snel gemaakt.

De BoFit-coach was gelukkig beschikbaar en kon een week later al met mij naar het bos. Sceptisch en met lood in mijn schoenen, want ik moest weer mijn verhaal doen. En misschien was Ingrid wel helemaal niet leuk. Ik ben toch gegaan.

Wat een heldin, en wat een bijzonder lief en warm mens! Ze hoort me, ze luistert, onthoudt me en denkt mee. Echt een cadeautje! Net zoals de natuur trouwens. Nog nooit had ik stil gestaan bij een paddenstoel. Nog nooit had ik zonder mobiel op een boomstam gezeten. En nog nooit eerder had ik door een bos gestruind op zoek naar mooi gekleurde blaadjes. Maar met deze coach doe je dat, omdat je voelt dat er iets in je verandert.

Ze heeft mij laten rennen, genieten, ‘bus rijden’ (een oefening) en richting laten bepalen. Ze maakte mij zó enthousiast dat ik zelfs met mijn zoontje dezelfde routes ging lopen. Simpele dingen die ik graag eerder had willen weten (zoals hoe je houding invloed op je heeft) waar ik direct profijt van had.

We analyseerden van alles en zo kwam ik samen tot inzichten en oplossingen. Mijn BoFit-coach is mijn ‘gouden randje’ van deze burn-out. Door haar is mijn visie op werk, privé, de werk-privébalans en het woord ‘efficiënt’ veranderd. Ik ben hersteld.