Burn-outverhaal van Jos | herseninfarct
Zo kun je de hele wereld aan en voor je het weet is er niets meer van over. Het overkwam me gewoon: een acute en dusdanig zware burn-out dat er van het ene op het andere moment de stekker uit getrokken werd en ik met symptomen van een herseninfarct met spoed werd afgevoerd. Maar daarna begint het pas: de littekens zijn groot en zitten diep. Lopen lukt alleen binnenshuis met gespreide benen om niet om te vallen. Verder doet elke fysieke en mentale inspanning pijn, drukte en lawaai zijn onverdraaglijk.
Na vier maanden van vallen en opstaan ga ik maar weer een start maken met het dagelijkse werk en dit wordt in fasen weer tot een bepaald niveau opgekrikt. Het ene moment gaat het beter dan het ander moment, met af en toe een terugval als ik weer te hard van stapel loop. Alleen de bezoeken aan ArboNed-artsen en vertellen hoe ik me voel helpen me ook niet veel verder en ik voel me soms zo hulpeloos. Zelf heb ik een aantal acties ondernomen zoals naar een psycholoog, yoga en mindfulness, maar ik blijf na tweeëneenhalf jaar op een bepaald niveau steken. Hoewel, ik merkte dat door fysieke inspanning waartoe ik me gedwongen had ook meer ontspanning ontstond.
“Ik vond door deze sessies mijn eigenwaarde
weer terug door zelfverzekerdheid”
Kort daarna komt de ArboNed-arts op het idee een arbeidsdeskundige in te schakelen. Nadat deze een gesprek met mij en mijn werkgever afzonderlijk en met beide partijen gezamenlijk had gevoerd, komt deze al snel tot de conclusie dat een ondersteuning vanuit een heel andere hoek mogelijk een beter resultaat zou kunnen opleveren. Het advies was een aantal sessies door Bofit. Ik liet het allemaal maar gebeuren omdat het niet de eerste keer was dat ik teleurgesteld werd.
Ene Esther belt me voor de eerste BoFit-sessie en de klik was er gelijk; een beetje geluk heb je daarbij nodig. De zestien sessies in verschillende bossen verliepen voorspoedig waarbij mij weer duidelijk werd gemaakt dat ik slaaf van mijn eigen lijf was geworden. Altijd voor iedereen klaar staan en altijd de redder willen zijn; uiteindelijk ben ik zelf het slachtoffer geworden en moet ik mezelf zien te redden. Dan is het prettig om iemand te hebben die je alles kunt vertellen en die je begripvol aanhoort, maar die je gelijktijdig corrigeert in bepaalde handelingen en opvattingen. Hierdoor leerde ik weer, mede door het ledigen van mijn hoofd tijdens het rennen en wandelen door de bossen, te genieten van de natuur, de frisse lucht bij goed en minder goed weer, op een gezonde manier inspanningen te doen, op zijn tijd rust nemen en alles goed te relativeren. Ik stond weer stil bij de dingen van het leven en vond mijn eigenwaarde weer terug door zelfverzekerdheid.
Uiteindelijk ben ik er na zestien sessies fysiek en mentaal veel beter uitgekomen. Alleen jammer dat niet iemand eerder op dit idee was gekomen. Eén voorwaarde: je moet er wel met een gezonde dosis positieve energie en motivatie aan beginnen want wonderen bestaan op dat gebied niet. Nu nog de discipline opbrengen om dit te continueren. Als ik nu weer alleen door de bossen en velden loop denk ik steeds weer met een goed gevoel terug aan de sessies met mijn BoFit-coach en is dat toch even wennen. Bedankt Esther!