En dan zit je ineens op kantoor in je stoel gedrukt. Letterlijk niet meer in staat om die telefoon op te nemen en iemand te woord te staan. Het was een dikke vette waarschuwing van mijn lijf: en nu is het genoeg geweest!

Wat gebeurt er met me? Wat doet mijn lijf raar? Waarom slaap ik niet meer? Waarom word ik niet meer rustig? Waarom ben ik zo angstig? Puur onbegrip, doodeng.

Het was vrij snel duidelijk. Omdat ik té lang té gespannen ben geweest! Huh?? Ik wist niet zo goed waar ik het zoeken moest. Ik zat thuis, te wachten tot het over ging, muren kwamen op me af. Ik ben gewend voor alles een plannetje te maken of te hebben. Hier had ik ook een plannetje voor gemaakt: als ik me nou twee weken even rustig houd, dan zakt die hartslag wel. Als ik even een paar keer goed uitslaap, dan zetten mijn kaken zichzelf niet meer strak op slot. Helaas, zo werkt dat niet. Ik wist niet waar ik het zoeken moest.

“Binnen drie minuten liet mijn BoFit-coach me zien

dat ik weer in de vijfde versnelling stond”

Toen werd ik getipt: Bofit. Binnen no time had ik een afspraak staan met BoFit-coach Tineke. Ik wist niet wat me overkwam! Een persoonlijke coach? En wat voor een! Wat een rust, wat een overzicht, wat een herkenbare situaties. Die nare kwalen hadden een oorzaak en een naampje, ik was hier niet alleen in. Meer mensen hebben hier last van en bovenal: de oplossing bestaat en ligt binnen je bereik.

De klik met mijn coach was er meteen. Twee keer per week planden we een sessie in de duinen, later een keer in de week. Het is zo enorm fijn dat je iemand hebt die je begrijpt. Mijn man, familie en vrienden leefden enorm met mij mee en stonden voor me klaar, maandenlang. Het is dan zo frustrerend dat je niet aan hen uit kunt leggen wat je precies voelt en ervaart zodat ze je wat beter begrijpen.

Langzaam durfde ik me tijdens de sessies over te geven aan mijn gevoel. Ik was een kei geworden in het wegstoppen van emoties. Jezelf wegcijferen en al het andere en vooral alle andere mensen hadden prioriteit. Het liefst ook allemaal de hoogste prioriteit. Ik cijferde mezelf weg, niet alleen op mijn werk, in alles. Er waren ook sessies waar ik absoluut geen zin in had. Heb wel wat anders aan mijn hoofd. Tierend en geërgerd meldde ik me dan natuurlijk toch. Binnen drie minuten liet mijn BoFit-coach me dan zien dat ik weer eens in de vijfde versnelling stond. En kreeg ze mij vrij snel weer wat meer in de ontspanstand. Hé, dat kun je dus zelf regisseren!

Mijn coach heeft mij geleerd te luisteren naar mijn lijf, naar mijn zintuigen. Ze heeft me laten zien wat voor een roofbouw ik jaren op mijn lijf heb gepleegd. Pijnlijk confronterend. Ook heb ik leren schakelen, ik kan nu geregisseerd tot rust komen. Wat een rijkdom! Soms vergeet ik dat ik deze wijsheid in pacht heb, maar de tijd leert me er steeds beter gebruik van te maken. Ik noem het pure luxe!