Burn-outverhaal van Marianne | kanker
Eind 2009 ben ik geopereerd aan uitzaaiingen van een melanoom in de regionale lymfklieren in mijn rechterbovenbeen, lies en onderbuik. Hierbij zijn er twintig lymfeklieren verwijderd (alle regionale lymfeklieren), is er een spier omgelegd en zijn er wat zenuwen gesneuveld.
Toen ik lichamelijk een beetje hersteld was van de operatie ben ik op zoek gegaan naar een organisatie die mij fysieke en mentale begeleiding kon geven. Via een zoekmachine op internet kwam ik bij BoFit terecht. Op de site vond ik een pagina genaamd ‘Herstel na kanker’. Na het lezen van dit stukje heb ik contact opgenomen en binnen zeer korte tijd had ik al mijn eerste afspraak met mijn coach.
Halverwege april 2010 begon mijn eerste traject. We spraken in het begin twee keer in de week af om te wandelen in de natuur en te praten. Later in het traject spraken we een keer in de week af. Het doel was om mijn draagkracht (lichamelijk en geestelijk) te vergroten en om een balans te vinden tussen lichaam en geest. Ik ben best hard voor mijzelf en prestatiegericht. Hierdoor heb ik moeite om naar de grenzen die mijn lichaam aangeeft te luisteren. Ik ben via mijn coach naast het BoFit-traject ook twee keer in de week onder begeleiding van een fysiotherapeut gaan trainen om gecontroleerd aan de slag te gaan met mijn lijf en grenzen en dan vooral van mijn geopereerde been.
Tijdens het traject heb ik ook een aantal controles in het ziekenhuis gehad. Dit bracht spanning en onzekerheden met zich mee en de begeleiding van de coach heeft meegeholpen de controles in perspectief te blijven zien en rationeel te kijken naar de situatie. Maar ook was er ruimte voor emoties en het bespreken van mijn gevoelens, angst en onzekerheden. De uitslagen van de controles zijn gelukkig tot nog toe goed. Ook heb ik wat tegenslagen gekend. Zo heb ik ten gevolge van de operatie lymfoedeem ontwikkeld in mijn been. Vanaf de operatie draag ik elke dag een stevige steunkous van tenen tot heup, maar dat was helaas niet afdoende.
Daarnaast heb ik in september 2010 een harde smak gemaakt van het paard op een klinkerpad waardoor mijn bekken, rugspieren en SI-gewricht een flinke dreun hebben gehad. Mede door deze tegenslagen stagneerde mijn ontwikkelingen binnen het traject wat. Daarom hebben mijn coach en ik in overleg een tweede traject gestart, aansluitend op het eerste traject. Ik was blij dat dit tot de mogelijkheden behoorde, want ik was er nog niet.
Naast alle behandelingen die ik in een week volgde (sporten, lymfedrainage, fysiotherapie), vond ik het fijn om in de natuur te zijn met een coach die kennis heeft van lichaam en geest, die handvatten aanreikt hoe je een balans krijgt tussen je hoofd en je lijf, hoe je kunt omgaan met tegenslagen, en soms ook gewoon een luisterend oor biedt. Er is een vertrouwensband ontstaan waarbij ik het idee had dat geen onderwerp niet besproken kon worden. Dat was heel fijn, want wat ik heb meegemaakt en nog meemaak is confronterend. Voor mij maar ook voor de mensen om mij heen. Dat maakt het moeilijk om te delen en open te zijn en open te staan. Dit kon voor mijn gevoel wel binnen het BoFit-traject die mijn coach met mij doorlopen heeft. Ook toen ik ging solliciteren en weer 24 uur werkte heeft mijn coach mij bijgestaan met advies en het bewaken van de grenzen en de balans. Halverwege april 2011 hebben we de laatste sessie gehad.