Al jaren stond mijn lichaam onder spanning. Ik hield me bij iedere tegenslag altijd stoer en sterk. Dat stempel kreeg ik ook in de loop van de tijd, ik kon toch zeker niet toegeven dat ik niet altíjd stoer en sterk was? Daarnaast probeerde ik werkelijk alles onder controle te houden, maar raakte bij ieder (klein) dingetje dat anders liep in paniek.

“Ik werd steeds onrustiger”

Ik wist wel dat ik veel achter elkaar had meegemaakt, maar ik had nu een leuk gezin, een leuke baan en leuke vrienden. Maar de spanning verdween niet uit mijn lijf, de onrust leek juist steeds erger te worden. Toen ik op een maandag op mijn werk kwam en een collega mij vroeg hoe het met me ging, barstte ik ineens in huilen uit. Ik kon niet meer stoppen.

Op dat moment was het ook erg druk op mijn werk. Veel activiteiten waar ik als pr- en communicatiemedewerker bij betrokken werd. Te chaotisch, veel opdrachten op het laatste moment. Maar ook met te veel mensen in één ruimte waardoor ik me onmogelijk kon concentreren. Eigenlijk was ik het weekend ervoor al ingestort en kon ik ook thuis alleen nog maar huilen. Ik was het overzicht kwijt, had geen fut meer en zag alles als zwaar. Het huishouden, een jong kind van 8 jaar, een drukke baan, een huis waarin geklust werd. En een nog op zichzelf wonende zieke vader die zorg vroeg. Geen tijd meer voor mezelf. Ik had het gevoel dat ik alle ballen hoog moest houden. Ik wilde me absoluut niet ziek melden en besloot toen om die week vanuit huis te werken om even die vele prikkels uit de weg te gaan.

Het weekend daarna ging het wel weer. Op maandag ging ik vol goede moed naar mijn werk, met het idee dat het mijn hormonen wel zouden zijn geweest of gewoon vermoeidheid. Dezelfde collega vroeg me of het echt wel weer goed ging en hop, daar ging ik weer. Tranen met tuiten. Ik ben toen naar huis gestuurd en heb meteen een afspraak met de Arboarts gemaakt. Dat was de druppel. Na ook daar een uur gehuild te hebben, heb ik mij ziek gemeld met het idee dat ik nu eerst op vakantie zou gaan en daarna wel weer gereset zou zijn. Niet dus! Tijdens mijn vakantie kon ik me redelijk ontspannen, maar dingen die ik normaal zonder moeite deed vond ik nu spannend. Zoals even in mijn eentje naar de supermarkt gaan. Een rondje in mijn eentje hardlopen zag ik niet zitten. Ik moest bezig zijn, als ik niets deed vloog dat me naar mijn keel.

Terug van vakantie hakte alles er dubbel zo hard in en kwam ik in juni 2015 met een flinke overspannenheid thuis te zitten. Dat was het begin van een lang traject. Gelukkig had mijn directeur goed ingeschat dat een psycholoog niets voor mij zou zijn. Zij had bij het re-integratiebureau al aangegeven dat een combinatie van sporten en praten haar beter leek voor mij. En zo kwam ik bij BoFit terecht. Daar ben ik tot de dag van vandaag nog zó blij mee. Het was helemaal mijn ding, wandelen, beetje hardlopen en dan ook nog midden in de natuur. BoFit-coach Ninka is een supercoach, het klikte meteen vanaf dag één.

Ik heb gehuild, vreselijk gelachen en ook heel serieuze gesprekken gevoerd. Wat ik vooral van Ninka geleerd heb, is mijn eigen regie weer in handen te nemen. Niet passief wachten totdat een ander het voor me opknapt of gaan klagen, want dat kost vreselijk veel energie. Door middel van diverse metaforen en oefeningen heb ik allerlei handvatten gekregen. Zo heb ik regelmatig van Ninka een paar dennenappels naar mijn hoofd gekregen. Daarmee leerde ze me te communiceren over hoe ik op mijn werk iets aangeleverd wilde hebben en wat ik ermee ging doen als ik het ontvangen had. Ik heb cirkels op de grond moeten tekenen om te leren de mensen buiten mijn kring te houden die te dicht bij me komen en mij energie kosten. Ze ging ook flink in de weg staan als ik heen en weer rende, zodat ik ook leerde om op een duidelijke manier aan te geven wat ik niet wilde en wat wel. En ik heb weer geleerd ontspanning te vinden in mijn sporten en ook door wat Tai-Chi oefeningen toe te passen.

Toen ik nog maar net overspannen thuis zat, had ik niet gedacht dat ik ooit nog eens zonder spanning of een opgejaagd gevoel in mijn lijf zou kunnen leven. Jeetje, wat was ik een stresskip! Nu een half jaar verder voel ik mij een blij en ontspannen mens.
Inmiddels ben ik weer bijna volledig aan het werk. Ik voel nu wanneer ik mijn grens bereik en kan dat veel makkelijker aangeven, en daar dan ook mijn rust in nemen. Ik weet nu dat ik mijn batterij niet helemaal leeg moet laten lopen en op tijd weer even moet opladen. Ik heb weer energie en voel me zelfverzekerd. Ik geniet weer van man en kind en kan het huishouden en andere zaken nu af en toe voor gezien houden en tijd voor mezelf nemen. En ook heel belangrijk: de spanning is uit mijn lijf. Als ik de spanning nu voel aankomen, dan weet ik hoe ik ermee om moet gaan. Het is ook fijn dat Ninka nog een tijdje op de achtergrond beschikbaar is voor raad en daad, mocht ik dat nodig hebben.

Kortom ik heb veel geleerd en ben een heel tevreden klant van BoFit. Ik zou het iedereen die overspannen is willen aanraden.