Begin februari 2017 werd ik ‘s nachts wakker en dacht dat ik dood ging. Mijn hart sloeg op hol, ik kreeg het warm en kon niet meer goed ademhalen. De volgende ochtend een afspraak bij de huisarts gemaakt. Conclusie: paniekaanvallen en hyperventilatie. Er werd mij aangeraden om ademtherapie te volgen bij de fysiotherapeut. 

Direct een afspraak gemaakt en ik ben twee weken bezig geweest met ademtherapie waaruit kwam dat ik een lichte burn-out had. Vrijdag 17 februari in de avond had ik een totale paniekaanval waarbij mijn lichaam begon te schudden, een soort van epileptische trekken kreeg en totaal oncontroleerbaar was. Ik heb de huisartsenpost gebeld en de conclusie was: weer een paniekaanval. Toen diazepam (spierontspanner, red.) gehaald, maar niet gebruikt. Ik was kapot.

Volgende dag dacht ik: IK HEB HULP NODIG. De dokter gaf aan dat een psycholoog waarschijnlijk een lange wachtrij had. En omdat ik daar niet op wilde wachten, ben ik zelf op zoek gegaan en kwam ik kwam bij BoFit terecht. Er stond dat ik binnen 24 uur gebeld zou worden en dat gebeurde. Ik kreeg Bo Bogaard aan de telefoon en al snel stelde hij mij gerust.

Na een week had ik mijn eerste kennismaking in de duinen met BoFit-coach Tineke. Dat luchtte op. Al mijn klachten werden herkend en begrepen, niks was raar dat stelde mij erg gerust. Een goede ademhalingsoefening gedaan die ik een stuk beter begreep dan die bij de fysio. Dit traject wil ik doen, dacht ik.

De eerste paar sessies wilde ik dat ik weer verder kon zodat ik snel beter zou worden. Er gingen allerlei vragen door mijn hoofd. Ik heb dit toch helemaal niet nodig? Ik kan het zelf toch wel? Stel ik mij nou niet gewoon aan? Ik kan toch wel herstellen met de helft van de 12 sessies? Op de slechte dagen was ik paniekerig, huilerig en op de goede dagen kon ik de wereld weer aan en mankeerde ik ‘niks’. Door de oefeningen kon ik het onder controle houden.

Na een aantal sessies had ik een behoorlijke terugval. Ik trok het niet meer, had huilbuien, paniek en zweten. Ik had een eigen onderneming en ik werkte nog grotendeels. Ik dacht dat ik wel weer snel volledig kon werken maar dat ging niet. Toen heb ik me ziek gemeld bij de arbeidsongeschiktheidsverzekering.

Mijn hoofd en alle gedachten waren nog steeds de baas. Mijn lichaam en mijn gevoel zeiden dat het stapje voor stapje moest en ik niet te snel moest willen. Ik had veel lichamelijke klachten: trillend oog, hoofdpijn, hart die op hol sloeg, opgezette buik, buikpijn, duizelig, moe en een verminderde eetlust.

Ik voelde mij ook wel schuldig omdat ik van mijn coach ontspannende en energie-opladende activiteiten moest gaan doen om te herstellen. Ik dacht dan: hoe kan ik nou leuke dingen doen als ik niet aan het werk ben? Wat zullen anderen wel niet denken?

Tijdens de sessies heb ik veel oefeningen gehad om hier aan te werken. Het mooiste was een van de eerste oefeningen met voelen, zien en horen. Ik liep buiten maar was alleen met mijzelf bezig. Ik zag de mooie lucht en bomen niet, hoorde de vogels en wind niet, en voelde deze ook niet, totdat ik hier aan herinnerd werd.

Ik heb veel over mijzelf geleerd zoals: wat ik vind, wie ik ben, wat ik denk, wat ik van mezelf moest (‘moeten’ is er niet meer dat is nu ‘willen’), wat vind ik fijn. Nu doe ik wat ik wil doen en wat ik nodig heb. Wat andere mensen denken/vinden maakt me niet meer zoveel uit.

Ik heb geleerd dat iedereen verschillend is, waarbij ik een ondernemend persoon ben en een eigen bedrijf is logisch voor mij is. Anderen maakten mij bang maar dat zegt iets over hen. Zij doen andere dingen die ik niet zou doen. Het vergelijken en oordelen kan ik nu ook achterwege laten.

Ik kan thuis leuke dingen doen, gezond eten en drinken en mijn rust pakken. Ik kan iets voor mijzelf doen zoals een rondje hardlopen en niet alles hoeft perfect te zijn. Met het ‘nieuwe werken’ kan ik beter mijn rustpauzes nemen en mijn ademhalingsoefening oppakken.

Als ik de afgelopen periode terugkijk ben ik tevreden dat ik met mijn vorige bedrijf ben gestopt en een heel ander en nieuw bedrijf geopend heb. Ondanks de drukke periode heeft dit juist energie gegeven omdat ik mijn hart heb gevolgd. Ik ben blij dat ik hierin gecoacht kon worden. Mijn burn-out was nodig om de baanswitch te maken want op alleen argumenten had ik dat misschien niet gedurfd. Nu ga ik de combinatie van werken en leven in evenwicht houden met hier en daar uitschieters naar positief en negatief.

Ik sluit mijn traject deze week af en ik heb naar het einde toegeleefd en kan nu zeggen: “Ja het is genoeg zo want ik kan het weer zelf!”

Ik ben heel dankbaar dat ik BoFit ben tegen gekomen en dat mijn BoFit-coach mij weer op de goede weg heeft geholpen. De oefeningen heb ik opgeschreven en kan ik na kijken in een moeilijke periode.