Huiswerk was voor mij vroeger bijzaak. Ik vond leren een pure noodzaak. Ik had veel meer lol in keten. Ik had een hekel aan leraren die geen orde konden houden, vond dat ze hun vak niet verstonden. En ik deed graag mee om ze uit hun lijden te verlossen. Ik had veel meer respect voor de strenge leraar. De beste lessen waren namelijk van leraren die mooi konden vertellen en duidelijk waren.

In mijn puberteit was ik lastig voor mijn ouders. Ik heb geëxperimenteerd met alles wat God verboden heeft. En dat was veel. De seksuele revolutie was aangebroken en mijn gelovige, katholieke ouders hadden daar best veel moeite mee. Alle normen en waarden waarin ze geloofden vielen om. Voor mij was het een supertijd. Ondanks nare ervaringen, waarbij ik angstklachten heb opgelopen, heb ik deze klachten goed kunnen ombuigen. Zo heb ik mijn gedrag en handelen kunnen bijsturen en ontwikkelen. Na een backpackreis van zeven maanden kwam ik weer bij zinnen. Ik begon eindelijk te beseffen dat het zo niet door kon gaan. Ik was 26 jaar en ik moest iets met mijn leven.

Mijn grote leerschool is de verslavingszorg geweest. Ik zag de gevoelige, kwetsbare, agressieve en creatieve kant van de mens. Ik keek elke dag in een spiegel en moest hiermee zien om te gaan. Achttien jaar lang werd ik geconfronteerd met mensen die zich volstopten met giftige stoffen en als zombies door het leven gingen. Deze gevoelige mensen die zich graag vrij wilde voelen konden alleen nog maar vluchten. Ze beseften niet dat ze gevangen zaten in scoren en gebruiken, en zo op een afgrond afstevenden. Het was triest om te zien maar wellicht heeft dit zinloos bestaan mijn ogen geopend. Mijn kwaliteit in het omgaan van mensen, mijn angsten voor de onberekenbare acties, de muzikale en creatieve kanten van deze verslaafden hebben me laten zien hoeveel ik van mensen hou. En daar moest ik uiteindelijk wat mee.

Ik heb altijd gesport en mijn lijf op een positieve manier onderhouden. Natuurlijk heb ik ook mijn lijf vergiftigd maar niet zozeer dat ik verslaafd werd. Bewegen werd een onderdeel van de BoFit-methode die nu al 18 jaar succesvol is. Een methode waarbij gevoel en verstand goed worden afgestemd zodat je lijf weer energie krijgt. Dit levert fysieke gesteldheid, emotionele stabiliteit en mentale weerbaarheid op. En hierdoor komen weer kansen en mogelijkheden op je pad. Deze methode had ik nooit kunnen ontwikkelen zonder mijn eigen (negatieve) ervaringen en de ervaringen met verslaafden.

Elke keer vind ik het zo mooi dat bij de eerste ontmoeting mensen hun verhaal met me delen. Er komt steeds meer vertrouwen in het ontwikkelingsproces waarbij ik de trainer, begeleider en coach mag zijn. Wauw, dat is pas verslavend! En dat verveelt nooit.

Bo Bogaard,
Mastercoach en ontwikkelaar BoFit-methode

Ps: Dit is de laatste blog van Bo Bogaard. Binnenkort komt er een blog in nieuwe stijl.