In juli 2016 overkwam mij in enkele weken tijd een aantal heftige persoonlijke gebeurtenissen, waaronder een miskraam. Ik werd geopereerd en snel daarna was ik weer aan het werk. Maar het ging niet. Ik hield fysieke klachten en kreeg daarbij paniekaanvallen.

“De huisarts wist niet wat hij met mij aan moest”

Niet veel later kreeg ik last van duizeligheid waar ik niet meer vanaf kwam. De bedrijfsarts raadde me aan niet te werken en leuke dingen te doen. Ik wist niet wat ik leuk vond. Werken vond ik leuk maar dat ging niet meer. Dus ik stortte me vol overgave op de verhuizing die eraan zat te komen. Maar hoe dichterbij de verhuizing kwam, hoe slechter het met mij ging. Een haptonoom vertelde mij dat ik moest vertragen. Achteraf gezien zat ik in een hele snelle trein die ik niet meer kon stoppen. Door het vertragen werd ik ontzettend moe. De rem moest erop.

Ik kon niet meer nadenken, het was een chaos in mijn hoofd. Hiervan raakte ik in paniek. Daarnaast kreeg ik steeds meer last van fysieke stressklachten. De duizeligheid hield aan, maar ook hoofdpijn en spanningsklachten in mijn benen, nek en schouders. Zodra het tijd was om te verhuizen kon ik bijna niks meer. Nadenken lukte niet meer, ik kon mijn emoties niet meer reguleren, kreeg last van woedeaanvallen en kon moeilijk doorslapen. Ik werd vaak om 5 uur wakker en slapen lukte dan niet meer. Langer dan tien minuten wandelen lukte niet. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

De huisarts wist niet wat hij met mij aan moest. De psycholoog had na anderhalf uur intake geen idee waar hij het zoeken moest en stuurde me weg met de woorden: “Troost je, erger dan dit wordt het niet”.

Uiteindelijk kwam ik via een advertentie op Facebook terecht bij Bofit. Ik meldde me aan voor meer informatie en binnen een dag had ik Bo Bogaard aan de telefoon. Ik vertelde mijn klachten in het kort en hij was de eerste in maanden tijd die vol overtuiging zei dat hij mij kon helpen. Niet veel later had ik mijn eerste kennismakingsgesprek met BoFit-coach Simone. Een uur was veel te kort natuurlijk maar ook zij gaf aan mij te kunnen helpen.

Enkele maanden later (het duurde even voordat mijn werkgever akkoord gaf) zijn we het traject gestart. In de natuur ging ik samen met Simone de uitdaging aan met mezelf. Langzaam voelde ik mijn voeten en later mijn benen weer. Door ademhaling kon ik paniekgevoelens de baas te worden. Van het sporten kon ik weer genieten zonder dat ik van alles moest presteren van mezelf. Ik leerde open te zijn over mijn piekergevoelens en ermee te dealen zonder het weg te stoppen. Ik wilde (en moest) mijn gedrag veranderen om beter te worden. Daarom was het goed dat de sessies in het begin twee keer per week waren. Zodra het beter ging werden ze afgebouwd.

Uiteindelijk ben ik tijdens het traject flink op de proef gesteld door nog een miskraam. Dankzij de sessies met Simone wist ik daarmee te dealen en ben ik nu aan het re-integreren. Dat gaat goed, met vallen en opstaan. De trein is niet meer op de rem, maar door de coaching van Simone weet ik hoe ik ervoor zorg dat ik niet meer uit de bocht vlieg.

Inmiddels kan ik bijna een uur aan één stuk rennen. Ik probeer dat twee keer per week te doen omdat het echt het beste medicijn is. Daarnaast wandel ik elke dag waardoor ik me ook fitter voel. Ik heb geleerd dat na inspanning (mentaal of fysiek) ontspanning nodig is om de balans te houden. Daar heb ik nu alle handvatten voor in huis om die balans te vinden wanneer het nodig is.