Zo rond het najaar van 2012 was mijn hoofd overvol van dingen die op het werk en in mijn privésituatie speelden. Ik voelde mij uitgeblust, had geen energie meer. Daarnaast had ik veel lichamelijke klachten.

“Er kwam niets meer uit mijn handen”

Via de bedrijfsarts kwam ik bij het bedrijfsmaatschappelijk werk terecht. Na een aantal gesprekken en een reeks informatiebladen en opdrachten leek het erop dat ik wel weer volledig aan de slag kon en mijn problemen waren opgelost. Niets was echter minder waar. Nog geen half jaar later kon ik echt niet meer. Ik had het gevoel dat er niets meer uit mijn handen kwam en mijn lichamelijke klachten waren erger geworden.

Zowel privé als op het werk speelde er heel veel dat bij mij spanning en stress veroorzaakte. Ik wist dat er iets moest gebeuren, maar voelde weinig voor een nieuwe ronde bij een bedrijfsmaatschappelijk werker in een klein kamertje van een groot kantoorgebouw. Er was meer nodig. Ik ging naar de huisarts en vroeg of hij een goed adres wist voor een burn-outtraject. Het antwoord was ‘nee’. Toen ik zelf via google ging zoeken vond ik twee verschillende vormen van burn-outbegeleiding. Ik noem het maar even een binnentraject en een buitentraject. Ik maakte een afspraak voor een intake en daarna volgde bij het binnentraject een eindeloze telefonische intake met eindeloze vragenlijsten en een lange wachttijd. Dat voelde voor mij niet goed. Het idee dat ik opnieuw tegenover iemand in een kantoor zou moeten gaan zitten, benauwde me.

Voor het buitentraject kwam ik in contact met BoFit. Binnen 24 uur stond ik in de buitenlucht in mijn regio met BoFit-coach Karin. Het voelde direct goed en vertrouwd. De buitenlucht en een coach die naast je loopt, vond ik heel erg prettig. Direct daarna ben ik gestart met het meest uitgebreide BoFit-hersteltraject. Al wandelend en hardlopend in verschillende mooie gebieden raakte ik snel de stress uit mijn lichaam kwijt.

Ik kreeg weer energie en ruimte in mijn hoofd. Nu was er ook ruimte om te kijken naar wat er allemaal speelde en hoe ik hiermee kon omgaan. Dankzij de ontspanningsoefeningen en de soms simpele maar ontzettend doeltreffende opdrachten in de buitenlucht, kwam ik weer bij mezelf, bij mijn gevoel. Langzaam maar zeker kreeg ik helder wat ik wilde en waar ik naartoe wilde. Ik heb geleerd om naar mijn gevoel te luisteren en hoe ik op een goede manier achter mezelf kan staan.

Gedurende het traject heb ik ook ingrijpende keuzes moeten maken. Dat was moeilijk, maar ik ben nu dankbaar en blij dat ik deze keuzes heb gemaakt. Met een bijzonder gevoel van dankbaarheid heb ik het leerproces met mijn zeer betrokken coach goed kunnen afsluiten.

De afsluiting van het traject betekent niet dat ik klaar ben. Ik ken de waarschuwingsborden nu en luister naar mijn gevoel!