“Ziek, ik? Maar ik voel me niet ziek. Ik ben alleen wat moe en ik kan me niet goed concentreren. Heb je niet een training ofzo?”

De arboarts begon meer vragen te stellen. Ze zag heel veel rode vlaggen en vroeg me of ik uitgerust was van mijn onlangs gehouden vakantie.

 “Nou rust, het mag best worden verlengd met drie weken.”

Ze had uiteindelijk een uur op mij ingepraat om me ziek te melden. Haar medicijn: langere periode rusten, balans terugvinden en naar mijn lijf gaan luisteren. Ze stelde voor hulp te zoeken bij een wandelcoach.

Onzeker, vermoeid en met een opgejaagd gevoel kwam ik bij BoFit-coach Simone. Zij nam me mee naar mijn lijf en weg van mijn hoofd. Rust zat in kleine dingen. De lucht, het uitzicht, mijn hartslag. Gewoon zijn en zijn is goed genoeg. Emotie is in beweging; ik hoef er niets mee te doen. Laat de werkelijkheid voor wat het is. 

Na een aantal sessies kreeg ik het gevoel weer wakker te worden uit een soort roes. Ik voelde weer de wind, ik kon weer genieten van de gekkigheden van mijn kinderen. Ik werd bewuster van mijn eigen emoties en kreeg meer rust om hiermee om te gaan. De sessies erna hielpen mee met het versterken van mijn gevoel dat ik mag zijn wie ik ben en dat het oké is om bepaalde dingen niet te willen doen. Ik dacht steeds meer na over wat ik eigenlijk zelf wilde en hoe mijn overtuigingen dit vaak in de weg zat. Overtuigingen opzijzetten lijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ervan bewust zijn is al een grote winst.

Ik sta nu op het pad van nu. Ik vind het heerlijk om gewoon te zijn en geniet ervan. Ik denk wel aan mijn toekomst, maar het hoeft allemaal niet meer morgen. Het kan ook op een later moment, want ik heb het oké nu. Ik neem ook datgene uit het verleden mee dat me inspireert om in het nu te blijven. En om met zekerheid naar de toekomst te kijken. Ik ben terug bij mijn bewustere ik en ben blij om hier te zijn.

Ik ben mij nu ook bewust van een angst waarvan het oké is dat deze angst er is. De angst bestaat uit het vooruitzicht dat mijn kinderen steeds weer meer thuis komen te zitten met schoolwerk. Ik vind het spannend, omdat dit mij eerder zo heeft vermoeid. Maar ik ben er ook meer zeker van dat ik hiermee prima kan omgaan. Door meer rust te nemen voor mijzelf, mijn aandacht te verdelen over mijn eigen dingen en die van mijn kinderen, en door sturend te zijn. 

De toekomst ziet er mooi uit. Ik hoop mijzelf te plaatsen op een plek waar mijn kracht beter tot uiting komt. Ik ben met deze toekomst bezig door meer bewust te zijn van de keuzes die ik maak en of ik de keuze die ik maak ook echt voor mijzelf doe. Ik wil meer gaan doen wat ik echt leuk vind. En als ik het toch niet leuk vind of als ik me er niet prettig bij voel, hier goed bij stil staan om een volgende keuze te maken. 

Dank voor je rust en het bieden van perspectief, Simone! Dank voor het niet laten vergeten hoe ik vroeger was en wat ik daar prettig aan vond. En het inzicht van wat wel voor mij werkt en wat niet. Het is tijd om het zelf weer op te pakken en jou de ruimte te geven om anderen te helpen om terug te gaan naar hun eigen pad.