Ik werkte al meer dan 15 jaar zelfstandig als interimmanager en strategisch adviseur. Daarvoor ben ik partner geweest bij een adviesbureau. Ik stond altijd aan. En had een hoge betrokkenheid bij mijn projecten. Dit kreeg ik als feedback terug van mijn klanten, en het werd gewaardeerd. Je kon me zeg maar voor een boodschap sturen en het kwam voor elkaar.

Ik kende mensen die een burn-out hadden of hadden gehad. Ik dacht soms: dat begrijp ik wel. Of: nu pas? Tja, je hebt altijd mensen die er wat meer gevoelig voor zijn, dacht ik. Maar dat het mij zou kunnen overkomen, dat zag ik niet aankomen.

Toen ik in een burn-out raakte, kwam dit voor mij dus ook compleet uit een blinde hoek. Ik was aan het fietsen met vrienden in de bergen. De eerste dag ging soepel. De tweede dag sloeg mijn hart op hol. Ik had er als eens vaker last van gehad en was bij de cardioloog geweest. Medisch was niets aan de hand, het was waarschijnlijk stressgerelateerd. Ik had toen een weekje vrij genomen. Nu echter weer. Dus liet ik me ophalen. Terug in het hotel belde ik mijn vrouw en barstte in tranen uit.

De huisarts vond dat ik voorlopig niet moest gaan werken. Ik had een arbeidsongeschiktheidsverzekering (dat raad ik elke zelfstandige aan) die ik heb gebeld. Zij stuurden me naar een bedrijfsarts en de arbeidsdeskundige. Conclusie: 100% arbeidsongeschikt. Dit kwam als een mokerslag binnen. Gelukkig werd mij de begeleiding van BoFit aangeboden.

Lopen met BoFit-coach Bo door de natuur heeft mij enorm geholpen. De acceptatie van de burn-out was lastig voor mij. Tot ik het als een sabbatical ging zien. Dank Bo! Na ruim 15 jaar zelfstandigheid werd 2022 het jaar voor mij. Ook het altijd willen presteren en mijn bewijsdrang ben ik langzaam anders gaan zien. En ik ga er anders mee om. Ik heb mezelf tenslotte al bewezen. Ik heb alles wat ik nodig heb, geen financiële zorgen, een heerlijk gezin en geen medische issues (behalve de burn-out dan).

Het BoFit-programma heeft me echt geholpen. Het is niet zo dat ik het roer heb omgegooid en iets anders ben gaan doen. Mijn vak is nog steeds een van de mooiste van de wereld. Wel ben ik bewuster geworden van mijn gedrag en gevoel. Ik heb meer ’stoplichten’ waar ik bewust op let en waar vroeger vol door rood aan voorbij ging. Ik heb nog steeds dezelfde betrokkenheid maar sta niet altijd meer in de arena. Ik houd soms wat meer afstand. Ik observeer meer en reageer met meer rust. Dit komt mijn projecten ten goede.

Bo, thanks voor je hulp!

Ik ben genezen!