Een burn-out! Dat overkomt mij toch niet? Hoewel, m’n batterijtje laadde al een poos niet meer zo goed op. Slapen was al lang een ellende en de overgang, dat kwam er ook nog even bij. Ik was zo verschrikkelijk moe. Alles was teveel, alles irriteerde me mateloos, zelfs mijn hobby was niet meer leuk. Op een ochtend kom ik bij mijn paarden en het was een verschrikkelijke puinhoop, omheining plat , paarden over de zeik en ik ook. Dat was dus de druppel. Ik kon niet meer nadenken en alleen maar huilen en ik wist, hier kom ik alleen niet meer zelf uit!

Op internet aan het zoeken gegaan voor hulp en het eerste dat ik tegen kwam was Bofit. Hun aanpak sprak me gelijk aan, ik ben nogal een buitenmens. Dus een mailtje gedaan en Bo belde al dezelfde middag terug. Daaruit was een afspraak voor een kennismakingsgesprek snel gemaakt.

In de bossen ontmoette ik Martinette. Ik voelde me bij haar gelijk op mijn gemak. Al wandelend spraken we over de problemen die ik ervaarde. Alleen al door dit gesprek werd er al zoveel helderder voor mij. De beslissing was snel gemaakt en de week daarop gestart met het traject.

Ik had al aangegeven dat ik niet wilde hardlopen, maar daar had Martinette ook een oplossing voor, de Xco’s (lichte aluminium buisjes met een vulling van grit). Al stevig doorwandelend, trainend met de Xco’s, en pratend, kwam alles voorbij wat mij dwars zat. Het ging met ups en downs, ergernissen en huilpartijen. Elke sessie kwam er weer wat anders naar boven en elke keer kon ik weer wat verwerken, loslaten, een plaatsje geven. Als een ui die afgepeld wordt. Martinette wist me elke keer weer te motiveren, me dingen van een andere kant te laten zien. Het mooiste is dat je het allemaal weer helder gaat zien, gaat zien wat er nodig is om je leven weer op poten te zetten, beter dan dat het geweest is. Door Martinette heb ik geleerd weer beter naar mijn lijf te luisteren. Zowel lichamelijk en geestelijk bewust te worden van wat er anders kan, me uit te spreken over wat me dwarszit en mezelf niet weg te cijferen. Ze heeft me weer geleerd te genieten van de kleine dingen om me heen, de kleuren en geuren, de mensen en dieren.

In een tijdschrift kwam ik de volgende tekst tegen, het was een artikel over ‘omdenken’ en elke keer als ik nu tegen een ‘probleem’ aan loop, moet ik hier steeds aan denken: als je geconfronteerd wordt met een probleem, denk dan goed na. Als er een oplossing is, dan heeft het geen zin om je zorgen te maken. Als er geen oplossing is heeft het ook geen zin om je zorgen te maken. Accepteer dat de dingen zijn wat ze zijn!