Burn-out nog steeds onderschat
Ongeveer 1 miljoen Nederlanders gaat richting een burn-out. En dat aantal daalt helaas niet. Hoe kan het dat beroepsziekte nummer één nog steeds onderschat wordt?
Arbodienst ArboNed luidde al begin november 2016 de noodklok. “We zien het aantal werknemers dat uitvalt met een burn-out toenemen en de gemiddelde verzuimduur van de uitvallers stijgen”, zei Catelijne Joling, directeur Research & Development van ArboNed tijdens een radio-interview. Anno 2018 zijn we nog niet heel veel verder. Uit recent onderzoek van het Zilveren Kruis onder 533 deelnemers blijkt dat er vooral een kloof is tussen de werknemer en de werkgever.
Individueel probleem
Hoewel een burn-out niet alleen maar werkgerelateerd is, spelen de omstandigheden op het werk hierin wel een rol. Een hoge werkdruk, prestatiegerichtheid, een overwerkcultuur en andere stressvolle situaties helpen niet mee aan een gezonde werkhouding. 65% van de uitgevallen werknemers ziet overspannenheid als een bedrijfsongeval. Maar werkgevers denken hier anders over. Zij zien het vaak als een incident, een individueel probleem. Veel mensen die zijn hersteld en re-integreren vinden dan dat de werkgever er niet veel van heeft geleerd. Er verandert nagenoeg niets op de werkvloer. Terwijl uit onderzoek blijkt dat steun van de werkgever en/of leidinggevende het ziekteverzuim juist verlaagt.
Zelfreflectie werkgevers
Eigenlijk is het gek dat er nog niet massaal wordt ingezet op burn-outpreventie. Want een burn-out kost de werkgever veel geld. Arnold Bakker, hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie aan de Erasmus Universiteit: “Werkgevers zouden juist meer naar die werkzaamheden en omstandigheden moeten kijken. Het ontbreekt ze aan zelfreflectie wanneer iemand uitvalt. Werkgevers stellen maar zelden de vraag of ze hun manier van werken moeten aanpassen.”
Structurele kant uitval
Doen werkgevers dan helemaal niets om stress te voorkomen? Kennelijk niet voldoende. “Werkgevers hebben nauwelijks weet van de structurele kant van burn-out. De interventie gebeurt vooral op individueel niveau. ‘Je kunt het niet aan’, luidt dan vaak de inschatting. De werknemer krijgt vervolgens een anti-stresscursus of mag gaan mediteren. Dat zijn maatregelen die wel helpen, maar niet de oorzaken wegnemen”, aldus Bakker.
Bron:
Fd.nl