“Ik adviseer je om naar huis te gaan, je leidinggevende te bellen en je ziek te melden.” Dat waren de woorden van de huisarts. Alsof de wereld even stilstond. “Ik ziekmelden? Nee hoor, dat is onmogelijk,” zei ik. “Het is veel te druk, ik moet twee nieuwe collega’s inwerken etc.”

Uiteraard had de huisarts het beste advies. Ik liep al ruim twee jaar met diverse fysieke klachten rond. Op het werk was het al geruime tijd erg chaotisch. Slapen was problematisch en mijn stressniveau had zijn hoogtepunt bereikt. Boos was ik eigenlijk ook. Waarom vond ik mijn gezondheid niet het allerbelangrijkste? Waarom wilde ik per se dat het op mijn werk allemaal op rolletjes zou verlopen?

De drie maanden die volgden heb ik geprobeerd rust te zoeken, ontspanning. Mijn lichaam en geest weer in balans te laten komen. Maar in je eentje is dat een hele uitdaging. Dat zou zonder hulp ook niet mogelijk zijn geweest. Ik heb een intensief programma gevolgd bij de fysiotherapie voor mijn schouderblessure. Ik dacht dat na twee weken rust en bijslapen de batterij wel weer opgeladen zou zijn. Een utopie. Ook ik had handvaten en hulp nodig want dit kon ik niet in mijn eentje. Stress- en burn-outklachten kun je voor de lange duur onmogelijk alleen aanpakken.

Via mijn werkgever kon ik een coachingstraject volgen bij BoFit. Aangezien ik wandelen opnieuw had ontdekt in de time-outperiode was voor mij de keuze al snel gemaakt. Ik kreeg bij BoFit Monique toegewezen als coach. Met een coach aan de slag! Iedere week een wandeling door het bos. Een lange trap in het bos werd letterlijk een geestelijke en fysieke uitdaging.

Sinds lange tijd had ik weer even oog voor de fluitende vogeltjes, de blaadjes aan de bomen die weer van kleur veranderden. Leren ademen via je buik en weer rust in je lijf- en hoofd voelen. Niet alleen tijdens het wandelen werd ik uitgedaagd. Ook kreeg ik literatuur en oefeningen mee om me in te verdiepen, om mezelf beter te leren kennen. Over bijvoorbeeld welke rol ik op me neem als ik op het werk ben. En heb ik deze rol ook in een privésituatie?

Kortom, ik kreeg veel meer inzicht in mezelf. Daar waar mijn partner, ouders en vriendinnen mij dikwijls hebben gewaarschuwd, werd het met behulp van oefeningen en inzichten steeds duidelijker. Uit mijn comfortzone zijn is niet prettig voor een perfectionist zoals ik. De confrontatie met mezelf uitgaan was al een hele uitdaging. Alle (vastgeroeste) patronen bespreken en kijken hoe ik een en ander anders kan aanpakken in de toekomst. Hoe je de draad weer moet oppakken als je vastloopt, en dat het niet erg is om de hulpvraag te stellen.

Het laatste half jaar bij BoFit heb ik samen met mijn coach gewerkt aan bepaalde technieken. Hoe ik dingen anders kan aanpakken, hoe ik beter aan mezelf denk, hoe ik leer luisteren naar mijn gevoel en gedachten in plaats van wat anderen zeggen of wat ik denk dat zij zeggen. Valkuilen zullen er altijd zijn en op de loer liggen.

Met mijn leidinggevende heb ik besproken waaraan ik werk, en dat ik dit ga toepassen in de praktijk. Dat wil ik voor mezelf ook regelmatig evalueren en de tips en trucs toepassen die ik heb geleerd. Daarom heb ik een to-do- lijstje gemaakt met aandachtpunten. Ik ben dankbaar dat de juiste coach op mijn pad is gekomen. Ik mag tenslotte nog wat jaren werken, en dat wil ik vooral met plezier doen en een glimlach op mijn gezicht.

Signalen zal ik sneller oppakken en ik heb nog literatuur om op terug te vallen. De woorden uit de literatuur veranderen niet tenslotte maar ik wel. Ik kijk weer positief naar de toekomst, zowel qua werk als privé.