Het was toch wel weer een schok toen ik hoorde dat Joost Zwagerman zichzelf dood had gemaakt. Zelfdoding is een eenzame beslissing. Een kortsluiting? Ik moest terugdenken aan mijn eigen ervaringen.

Op mijn twintigste sneed mijn vriendin haar polsen door op mijn kamer. Ik viel flauw van het bloed. Na deze poging werd zij opgenomen en heb ik haar nog gevolgd, maar ik zag geen perspectief om met de relatie door te gaan. Toen ik midden twintig was ging mijn zwager ervandoor. De trein was de boosdoener. Goh wat heb ik veel verdriet gehad en wat was ik kwaad op de hulpverlening. Ik heb enorm gehuild op de begrafenis en toen was ik het kwijt. Ik besefte dat al het contact dat ik voor zijn dood met hem probeerde te maken, niet aankwam toen. Hij zat in zo’n andere wereld.

Tijdens mijn werk carrière in de verslavingszorg heb ik ook zoveel mensen zien gaan. Altijd onverwachts, maar ook wel weer begrijpelijk. En nu is het weer allemaal in het nieuws hoe wij hiermee om moeten gaan. Ik denk dat je niet van de omgeving kunt verwachten om te kunnen gaan met depressieve mensen. Ik heb het zelf ervaren hoe moeilijk het is om contact te maken. Je moet het helemaal niet uit de taboesfeer halen, maar mensen er wel van bewust maken dat een depressie een verschrikkelijke ziekte is die risico’s met zich meebrengt. Er kunnen mensen dood aan gaan.

Vroeger dacht ik dat elke zelfdoding het falen van de hulpverlening is. Dat was mijn boosheid. Ik fantaseerde hoe het zou zijn als er geen medicatie en geen GGZ zou bestaan. Wat zou er dan gebeuren? Ik weet het nu nog steeds niet. Je kunt niet zeggen dat de hulpverlening er grip op heeft, want het aantal zelfdodingen is in de loop der jaren gegroeid en gestabiliseerd. Maar je weet ook niet hoeveel zelfdodingen door de hulpverlening voorkomen zijn.

Ik geloof in activeren met echt contact. In gevoel, verstand en lijf weer goed in gebruik krijgen zodat je weer mogelijkheden en kansen voor jezelf ziet. En deze pakt met een gezonde dosis zelfvertrouwen, eigenwaarde en energie. Ook burn-out is een nog moeilijk bespreekbaar te maken fenomeen, al is het de afgelopen 15 jaar wel minder een taboe geworden. Dat zal zo blijven. Elk mens is uniek en heeft zijn eigen geschiedenis, aanleg, verhaal en levensloop. Daar moet hij het mee doen.

Bo Bogaard,
Mastercoach en ontwikkelaar BoFit-methode[/cs_text][/cs_column][/cs_row][/cs_section][cs_section parallax=”false” style=”margin: 0px;padding: 45px 0px;”][cs_row inner_container=”true” marginless_columns=”false” style=”margin: 0px auto;padding: 0px;”][cs_column fade=”false” fade_animation=”in” fade_animation_offset=”45px” fade_duration=”750″ type=”1/1″ style=”padding: 0px;”][cs_text]Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed fringilla vehicula risus, ac facilisis justo luctus vel. Curabitur at pellentesque tortor, quis efficitur lacus. Curabitur sem velit, faucibus faucibus nunc quis, viverra bibendum purus. Nam viverra pharetra enim ut laoreet.

Vestibulum suscipit molestie ipsum in interdum. Aliquam ornare, lorem in aliquet ornare, nibh velit auctor lorem, vitae commodo sem elit quis mi. Nunc fermentum ultrices massa non maximus. Integer magna lectus, interdum et nunc eu, maximus elementum ex. Sed sollicitudin suscipit facilisis. Nullam sed dolor nec risus blandit tristique a sit amet tellus. Phasellus quis posuere est.

Sed mi ligula, semper id magna sit amet, tincidunt vulputate lectus.
Aenean venenatis lorem vel viverra ornare. Cras pellentesque justo id porta ullamcorper. Integer finibus semper diam, ut faucibus sapien elementum eu. Pellentesque vehicula at ex non hendrerit.