Ik ben dit jaar gestart met een verbouwing van mijn lichaam. Mijn ogen werden steeds zwaarder en ik besloot om een ooglidcorrectie aan te gaan. De ingreep is inmiddels gebeurd.

Ik ben als persoon mentaal vrij stabiel maar ik was toch behoorlijk gespannen. Een week niets doen heeft mij geconfronteerd met wie ik ben, hoe ik reageer en waar ik sta. Ik ben een makkelijk cliënt want ik ga in bed liggen, doe mijn ogen dicht en laat mij heerlijk verzorgen. Maar halverwege de week begon ik mij zorgen te maken omdat er een ontsteking opdook en ik verhoging kreeg. Mijn vrouw en ik zijn toen terug naar de kliniek gegaan om het te laten controleren. Er was geen ontsteking en ook geen verhoging meer.

Ik vertelde aan de arts dat ik voor de ingreep de kwart marathon van Egmond had gelopen. Mijn redenatie was dat ik één dag voor de operatie mijn conditie op peil wilde houden omdat ik drie weken niet mocht sporten. Achteraf blijkt dit natuurlijk een domme redenatie want je gaat met een inspanning een inspanning aan.

Ik heb nu nog twee weken te gaan om het te laten genezen. En dat ga ik ook goed doen. Rust geven en niet teveel inspannen en langzaam de beweging weer inzetten. Het gaat erom dat je het herstel een natuurlijke kans geeft en niet te snel wilt. Nu ben ik aan de beurt om tijd voor mijzelf te nemen, mijn omgeving moet maar even wachten. Ze lopen niet weg.

Hetzelfde gaat natuurlijk op voor burn-out, angst en paniek, depressieve en andere psychische klachten. Rust, niet te veel inspannen en langzaam de beweging inzetten. Het is juist de fysieke conditie, emotionele stabiliteit en mentale weerbaarheid die de natuurlijke balans geeft om sterk eruit te komen en te blijven.

Ik ga weer even liggen en op een natuurlijk manier herstellen.

Bo Bogaard,
Mastercoach en ontwikkelaar BoFit-methode