Alle ballen hoog houden. Dat kon ik, dat moest ik, dat deed ik altijd! Mijn werk was mijn leven. De leerlingen waren mijn kindjes. Ik werkte graag, hard en door. Ook thuis was alles altijd netjes. Ik moest van mezelf alles onder controle hebben. Ik kon niet rustig gaan zitten met een boekje voordat het huis gestofzuigd was. Tot ik zelf moeder werd en van fulltime kleuterleerkracht, Miss Perfect, naar drie dagen voor de klas ging. Het huishouden, sociale activiteiten en mijn dochter wilde ik op dezelfde hoge toeren blijven draaien.

“Ik wilde alleen thuis blijven, niks doen

en heel veel chocolade eten”

Ik kwam moeilijk in het werk na mijn verlof. De balans was zoek. Het leek alsof ik tussen de twee belangrijke waarden in mijn leven moest kiezen en ik wilde alles. Dus dat ik deed. Ik heb het ruim een jaar volgehouden tot ik langzaam maar zeker klachten begon te krijgen. Pijn in mijn borstkast, slecht slapen, rugklachten die ik nooit ervoor had, vermoeid en rusteloos tegelijk. Veel spanningen thuis door de werkdruk op school waar ik werkte en waar de eisen steeds groter leken te zijn. Ik ging een extra opleiding doen en hoopte op een andere taak in het onderwijs, maar daar was geen ruimte voor. Teleurgesteld ontdekte ik dat ik geen plezier meer had in mijn werk, alleen maar op negatieve dingen kon concentreren en er zelfs om kon huilen dat het weekend voorbij was. Ik wilde alleen thuis blijven, niks doen en heel veel chocolade eten.

Gelukkig waren er dierbaren naast mij die mijn blinde vlek gingen belichten en zo dit proces stop hebben gezet. Mijn man, mijn vriendinnen en zelfs mijn moeder zeiden dat het niet goed ging aflopen als ik zo doorging. Vooral mijn dochter: door het spiegelend gedrag dat zij vertoonde, merkte ik dat ik geen fijne moeder aan het worden was. Daar schrok ik van. Vlak voor een inspectiebezoek bij mij op school trok ik aan de bel bij directie. Ik kwam uiteindelijk bij een ARBO-arts en PO-medewerker terecht die de BoFit-methode voorstelde als één van de mogelijkheden naar herstel.

In april heb ik BoFit-coach Tineke ontmoet bij een intakegesprek in de duinen. Ha, dat was geen pretje. Wat dacht ze wel om zo direct te zeggen dat de prioriteiten anders moesten (niet alle borden in de lucht houden, maar kiezen voor herstel). De confrontatie was groot! Gelukkig had ik nog een restje zelfreflectie om toe te geven dat BoFit was wat ik nodig had. Geen zweverig gedoe. Hard werken aan mijzelf door te rennen, praten, luisteren naar mijn lichaam en zintuigen, ademhalingsoefeningen en juiste prioriteiten in mijn leven stellen – het waren de afgelopen maanden mijn reddingsboei. En dat zullen zij blijven. Voor de rest van mijn leven. Want de valkuilen blijven, alleen ik bepaal of ik erin stap en wanneer ik er weer uit ga.

Mijn BoFit-coach was een ware gids die met de juiste tools op mijn pad kwam. Scherp, eerlijk en direct. Ze kwam altijd met de gouden tips en goede oefeningen om mij steeds beter in balans te krijgen. Het rennen is mijn manier van ontladen geworden. Terwijl ik dacht dat ik niet kon rennen, loop ik nu heerlijk een flink stuk door de mooie omgeving en geniet van alles om mij heen. Ik neem tijd voor mijzelf en ga weer vrolijk en ontspannen naar mijn werk toe. Mijn dochter heeft weer een vrolijke moeder met genoeg energie.