Teruggaand in mijn geheugen begonnen de burn-outklachten vermoedelijk al begin 2018. Ik kreeg een griep en die duurde twee weken lang. Jarenlang heb ik geen griep gehad, enkel soms een kleine verkoudheid. In april ben ik een week in Portugal geweest, heb ik goed geslapen en was ik opgeladen. Eenmaal aan het werk kwamen er weer rare klachten bij totdat ik na maanden uitstellen besloot in juni naar de huisarts te gaan. Ik zat er huilend en erg overstuur. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog en hoewel uit de bloeduitslag enkel bleek dat mijn suiker wat te hoog was, was er verder niks te vinden. Advies was om enige tijd niet te werken en rust nemen. Dat heb ik gedaan.

De weken vlogen voorbij en eerst was ik erg hyper en onrustig. Ik kreeg enorm veel last van angst en paniekaanvallen en dingen als boodschappen doen werd een hele opgave. Ook kon ik bijna geen prikkels verdragen en heb ik veel dingen en afspraken op het laatst moeten afzeggen. Omdat ik alleen woon, ging ik er toch regelmatig op uit voor een boodschap of een wandeling. Vaak ontzettend duizelig, maar ook daar leerde ik mee omgaan. Ik ben meteen begonnen met therapie en fysio. Echter hielp de erg hete zomer van 2018 ook niet echt mee en zat ik veel binnen. Ik kon gewoon niet meer tegen de zon.

Na de hyperfase werd ik erg moe en ik sliep steeds slechter, soms één uur per nacht. Ik werd vaak meerdere keren wakker of sliep pas rond vier uur. Dit brak me zo op dat ik weer naar de huisarts ging om bloed op suiker te testen. Dit was inmiddels iets gedaald, maar nog te hoog (stress zei de dokter). Ik kreeg slaappillen mee. De eerste nacht hielp het en sliep ik diep 7 uur non-stop. De nachten erna hielpen de pillen nog amper en kreeg ik er zelfs erg nare bijwerkingen van, dat ik dacht dat ik gek werd. Ik heb mezelf een slaapritueel aangemeten en na enkele weken sliep ik gelukkig iets beter.

“Ik merkte dat ik weer slechter ging slapen,

ik weer meer stressklachten kreeg”

Na drie en een halve maand thuis begon ik langzaam weer te werken hoewel veel klachten er nog steeds waren, maar toch minder. Na een maand werken kon het ook niet anders en moest ik weer stoppen. Ik was doodop, ik kon geen stap meer verzetten. Toen besloot ik het internet af te struinen. Ik had extra hulp nodig naast de therapie. Ik kwam bij BoFit uit en ik heb het meteen kunnen regelen met mijn werkgever. De eerste kennismaking was gelukkig bij mij om de hoek. Ik had nog steeds angst om verder dan tien minuten van huis te gaan. Ik kreeg BoFit-coach Ingrid toegewezen. Ik voelde me meteen bij haar op mijn gemak en na de kennismaking zijn we begonnen. Eerst een aantal keren bij mij om de hoek, om vervolgens samen steeds een stap verder te gaan.

Ik heb gehuppeld, werd er blij van, en ik heb mij ademhaling leren beheersen. We hebben veel gekletst en gelachen, weer of geen weer. De eerste sessies was ik moe en Ingrid paste de sessies dan aan. Naarmate de weken verstreken ging het beter, hoewel ik nog steeds duizelig was, en waren de paniekaanvallen gelukkig stukken minder. Gaandeweg spraken we verder af en heb ik mooie plekken in de omgeving ontdekt. Daarnaast ook aan krachttraining gedaan. Mentaal voelde ik me beter en de keren dat ik op kantoor was zeiden mijn collega’s dat ik er goed en beter uit zag. Dat voelde ik zelf ook. Ik sliep weer non-stop zes á zeven uur 

In november was het tijd om weer te re-integreren. Dat ging beter als de eerste keer, dat voelde ik meteen. Ik zat niet steeds op de klok te kijken wanneer ik naar huis kon. Echter na zes weken werken was ik blij dat ik anderhalve week vrij was met kerst. Begin 2019 begon ik weer en heb ik meegeholpen met een deadline (grote fout blijkt nu). Ik merkte dat ik weer slechter ging slapen (vaak meerdere keren wakker), ik weer meer stressklachten kreeg en hormonaal was alles uit balans (hetzelfde als in juni vorig jaar). In overleg met mijn leidinggevende heb ik mijn werktijden aangepast. Ook heb ik dit met Ingrid besproken en op haar advies moest ik het een week aankijken (en niet nog een maand zoals ik zelf voorstelde). En anders op een andere afdeling re-integreren. Ook van de bedrijfsarts kreeg ik dit advies.

Op dit moment lijken de klachten helaas weer heftiger met zelfs angstklachten. Ik baal hier enorm van en heb besloten mijn werk voorlopig te laten voor wat het is en eerst voor langere tijd aan mijn gezondheid en herstel te gaan werken. Want terug naar af, dat wil ik echt niet meer. Het heeft me te lang gekost me weer stukken beter te voelen. Ik heb nog één BoFit-training staan, maar op advies van de bedrijfsarts ga ik verder met een nazorgtraject, zeker gelet de stressklachten die er weer zijn. Dus helaas ben ik er nog niet, maar dankzij Ingrid aan mijn zijde heb ik nu de touwtjes strak in handen, voel ik mijn lijf en leer ik mijn grenzen bewaken.

Ik weet nu dat de klachten die ik jarenlang heb gehad pure stress zijn en ik trek nu hopelijk op tijd aan de rem om goed te kunnen herstellen. Ik raad BoFit zeker aan. Het is afwisselend, buiten in de natuur en ik keek en kijk er nog steeds elke keer met veel plezier naar uit. Bedankt Ingrid voor wat je tot dusver hebt betekend voor mij. Ik kom er wel, maar het is een lang proces met veel vallen en opstaan.

Het vervolg:

Toen mijn nazorgtraject met BoFit ten einde was gekomen, merkte ik dat ik er nog niet was. In overleg met de bedrijfsarts mocht ik nog zes vervolgtrajecten bij BoFit en met mijn coach Ingrid doen. Mijn omgeving werd nog meer uitgebreid en elke sessie moest ik een stuk verder reizen, iets wat ik maanden terug niet had gedurfd. Nu kon ik 30 minuten fietsen, ver buiten mijn comfortzone (iets wat vroeger heel normaal was). Zoals altijd heb ik tijdens onze wandelingen veel tips gekregen van Ingrid en heb ik weer mooie stukken hei en bos mogen bewonderen en ontdekken. De laatste sessie hebben we afgesloten op de plek waar onze eerste afspraak was (vlakbij mijn huis) en samen op een terras gezeten. Ook dit zou ik een jaar geleden zeker niet hebben gedurfd. Ik ben enorm geholpen door Ingrid en ik voel dat ik het nu weer alleen kan en mijn zelfvertrouwen weer terug is. Ik werk nog niet volledig maar dat zal met de tijd wel gaan gebeuren. Mocht ik er weer behoefte aan hebben dan weet ik Ingrid gelukkig altijd te vinden. Nogmaals bedankt voor alles Ingrid!