Ik werk voor een consultancybedrijf in de IT-sector als testlead (sturing geven aan de testers binnen het project). Ik had een rol als tester gehad bij een vorig traject en had daar een goede indruk achtergelaten. In het nieuwe project zochten ze iemand voor de rol als testlead. Ik vond dat ik daar nog niet genoeg ervaring voor had en heb dit in eerste instantie afgeslagen. Een meer ervaren collega nam deze rol over.

Die ervaren collega kwam in een burn-out terecht. Ongevraagd kreeg ik de rol als testlead dus alsnog tijdelijk op me. Na enkele maanden kreeg ik een ervaren (externe) collega die me via ‘training on the job’ ging klaarstomen voor de rol als testlead. Dit werkte heel goed voor mij. Ik merkte dat ik het moeilijk vond om te wennen aan de nieuwe rol. Ik was namelijk ook graag inhoudelijk bezig met de IT-onderwerpen. Ik zag mezelf als de vraagbaak van het team.

Uiteindelijk is de externe collega weggegaan. Even heeft men geprobeerd om hem een vaste aanstelling te geven, maar men kwam niet uit de salarisonderhandelingen. Hij had me gewaarschuwd dat als we onze IT-oplossing bij de klant gingen draaien op hun omgeving, er een hoop op me zou afkomen. En hij er dus niet was om me te begeleiden.

Mijn manager destijds vroeg of ik het testleadtraject wilde aangaan. En ambitieus als ik was accepteerde ik dat. Ik dacht: ik probeer het gewoon zo goed als ik kan.

Ik merkte echter al snel dat ik het veel te druk had. Ik was inhoudelijk nog aan het testen en daarnaast had ik de nieuwe rol als testlead. Dit was óók een fulltime functie. Ik begon pauzes over te slaan en over te werken om de tijd in te halen. Ik was met de klant in een call terwijl ik tegelijkertijd in een interne call zat. Ik kreeg het niet bijgewerkt.

Rond mijn verjaardag in augustus had ik een enorme pijn op mijn borst. Ik dacht dat ik zou omvallen. Ik heb mijn bloeddruk opgemeten en de meter gaf aan dat mijn bloeddruk boven de 200 was. Ik ben direct naar het ziekenhuis gereden, dit lag vlak bij mijn huis. Daar hebben ze me nog eens doorgemeten. Aan de arts heb ik mijn verhaal nog eens verteld, de stress op het werk et cetera. Daar adviseerde ze me om mijn werk in te lichten en vooral rust te nemen. Dit heb ik vervolgens gedaan. Ik was leeg, enorm gestrest en fysiek op. Ik zat er doorheen.

Ik heb de dag erna mijn manager gebeld en heb me ziekgemeld. Na enkele weken ben ik met het BoFit-traject gestart op aanraden van de hr-manager. 

Ik heb een heel goede ervaring gehad met BoFit. Het klikte meteen met mijn toegewezen BoFit-coach Vincent. Daarnaast vond ik de vorm van coaching fijn. Niet in een lokaal/kamer maar fysiek wandelingen maken.

In eerste instantie was de coaching gericht op het accepteren dat ik even aan mezelf moest denken en niet aan het werk. Je bent aan het werk, maar nu even met jezelf. Ik worstelde hier mee: leuke dingen doen terwijl ik wist dat men het op het werk alleen maar drukker had.

Allerlei facetten zijn voorbijgekomen startende met de vraag: wanneer ben je leerbaar (Window of Tollerance)? Niet als je geen uitdaging hebt, maar ook zeker niet als je over je grens gaat. Ik zou dus eerst moeten leren om binnen mijn window te komen. Naarmate de eerste coachinggesprekken vorderde voelde ik dat ik door alle tips en de rust weer meer energie begon te krijgen.

De gesprekken gingen niet alleen over het werk maar ook over de thuissituatie, de communicatie met mijn partner, de communicatie met mijn ex, mijn zoon die gepest werd op school… echt alles werd meegenomen. Heel erg fijn.

Ik herinner me nog dat mijn coach me vroeg om een takje vast te houden. Tien meter verder weer. En toen nog eens. Ik pakte alles maar telkens aan. Mijn coach gaf aan: “Kijk en dat doe je nu ook op het werk”. Een leuke metafoor om aan te geven dat ik zelf actie en regie moet nemen. In plaats van op alles “ja” te zeggen.

Alles lijkt zo logisch maar soms heb je iemand nodig die je even bewust maakt van die zaken. Eigenlijk zou iedereen een coach moeten hebben, burn-out of niet. Het heeft me zo geholpen. Naarmate de sessies vorderden en ik weer enkele uren aan het werk was, hebben we gekeken wat ik anders zou kunnen doen. Dit om een herhaling van een burn-out te voorkomen. Er zijn heel erg veel vormen en varianten voorbij gekomen met als resultaat onderstaande punten.

Ik heb geleerd:

• Wabi-sabi, niets is perfect en niets is eeuwig. Het mag soms even zwaar zijn, maar er komen wel weer betere tijden. In je leven maar ook op het werk;
• Neem de regie. Geef aan wat je wil in plaats van accepteren en alles maar aannemen;
• Wees lief voor jezelf. Beloon jezelf als je iets goed gedaan hebt, zodat je de succeservaring opslaat en koppelt aan iets goeds. Soms zijn er momenten dat het zwaarder is, maar zorg dan maar even extra goed voor jezelf;
• Doe wat je leuk lijkt, en waar je goed in bent. In mijn werk heb ik ervoor gekozen om even een stap terug te doen. Dat is geen falen, maar goed voor jezelf zorgen. Die promotie komt wel;
• Er is niets mis met hard werken. Maar pak ook tijdig je rust, zorg voor die balans;
• Zie je persoonlijkheden niet als valkuil maar als kracht. Zoals het inzetten van humor als iets moeilijk is, gedrevenheid, soms perfectionistisch, te veel opkomen voor een ander, mezelf wegcijferen et cetera. Maak er gebruik van maar sla niet door. Mensen mogen je ómdat je zo bent!

Vincent, je bent een topper! Heel erg bedankt, en ik kan je heel erg aanbevelen bij eenieder die coaching nodig heeft!