Ik was al jaren rusteloos, had een overvolle agenda en een eigen zaak. Mensen in mijn omgeving probeerden mij te waarschuwen dat dit tempo niet vol te houden, maar ik lachte hen uit: IK kon dat best.

“Ik was een robot die een perfecte show opvoerde”

Ook toen ik zelf al doorhad dat het niet goed met me ging, bleef ik mijn bezorgde omgeving overtuigen dat er niets aan de hand was. Ik was een robot en voerde een perfecte show op, dacht ik. Lachen op feestjes, netwerken op zakelijke bijeenkomsten, ik deed of er niets aan de hand was maar vond niets meer oprecht leuk. Steeds vaker stortte ik thuis volledig in, lusteloos, hyperventilatie, paniekaanvallen. Mijn lijf voelde als een plank, stijf gespannen van top tot teen. Ik wilde er niet aan toegeven, want ik was doodsbang om volledig uit te vallen van mijn werk. Na terugkeer van een verre vakantie die was bedoeld om uit te rusten, had ik na twee dagen thuis alweer hetzelfde gespannen gevoel. Toen wist ik dat ik dit gevoel moest gaan aanpakken, maar hoe?

Ik heb op internet gezocht naar mijn symptomen en daar stond het: een burn-out! Alles waarvan ik altijd heb gezegd en gedacht dat het mij nooit zou overkomen, was mijn leven binnengeslopen. De meeste behandelmethodes bestonden vooral uit praatsessies met een psycholoog, maar dat was niks voor mij. Ook daar zou ik een ‘show’ opvoeren, ik wist dat het een moeilijke klus zou worden om tot mij door te dringen.

Toen zag ik de website van BoFit en de actieve behandelmethode in de natuur. Ik heb ervaringsverhalen op de site gelezen en er zaten zoveel herkenbare verhalen bij dat ik meteen gebeld heb. Een kleine week later ontmoette ik BoFit-coach Monique voor het eerst. Ik had meteen een goed gevoel en wist dat ik dit moest doorzetten. Ik had helemaal niets met wandelen of de natuur, maar al tijdens de kennismakingsessie merkte ik dat het heerlijk was om buiten te zijn als je hoofd zo overvol zit.

Het was een moeilijk en confronterend maar heel mooi traject dat ik dankzij Monique heb volbracht. Ik was veel verder de weg kwijt dan ik mezelf realiseerde. Ik voelde niets meer, had geen idee waar mijn eigen grenzen lagen en het woord ‘doseren’ zal ik nooit meer vergeten. Door middel van een aantal oefeningen in de natuur werd dit voor mij pijnlijk duidelijk en er zijn vele tranen gevloeid. Toegeven aan je burn-out is één ding, maar het echt erkennen en accepteren is nog veel zwaarder.

Behalve mijn gezin en mijn beste vriendinnen wilde ik in eerste instantie niemand in mijn omgeving over mijn burn-out informeren. Tijdens het traject wilde ik ook fulltime blijven werken en al mijn andere taken in het verenigingsleven niet opzeggen. Monique legde de kern van mijn probleem prachtig bloot aan de hand van mijn eigen gedrag. Ik ben zelf mijn eigen allergrootste vijand. Mijn eigen maatstaven en verwachtingspatroon en angst voor wat anderen denken hebben me ‘gesloopt’. Als ik wilde veranderen en écht uit mijn burn-out wilde komen en er ook niet meer in wilde terugvallen, dan diende ik mijn omgeving in vertrouwen te nemen. Dat heb ik toen gedaan en mijn omgeving reageerde begripvol, lief en allesbehalve afkeurend. Mensen met dezelfde klachten namen mij hierover ook in vertrouwen en vriendschappen werden alleen maar dieper. Ik ontdekte dat mijn vrees voor afkeurende gezichten op niets anders gebaseerd was dan op mijn eigen afkeur voor mijn situatie.

Dankzij de BoFit-sessies kreeg ik steeds meer inzicht in mijn eigen ‘valkuilen’. Ik zag op tegen het afscheid van Monique die mijn herstelproces geweldig heeft begeleid; begripvol, altijd luisterend maar soms ook confronterend en mij stevig toesprekend. Dat had ik ook wel nodig. Ik was bang het niet zelf te kunnen, maar tijdens onze laatste sessies liet Monique mij zien welke stappen ik heb gezet en hoe ik tegenwoordig naar mijn eigen lichaam en hoofd luister.

Valkuilen blijven er op mijn pad komen en ik ben er nog niet, maar ik weet wel waar ik heen wil en hoe ik dat moet doen. Ik kom er dus wel!