Ik was net op wintersportvakantie geweest toen ik ziek werd. Ik had vooral veel hoofdpijn, rugpijn en voortdurend hartkloppingen; even naar de toilet deed me al zeer aan mijn hoofd. Twee weken later ging het eigenlijk nauwelijks beter. Ik wist toen al dat dit niet zomaar voorbij zou gaan. Thuis had ik een partner die continu last had van paniekaanvallen en helemaal afhankelijk van mij was. Zelf haalde ik niet genoeg energie uit mijn werk. De emmer was gewoon leeg.

Via mijn bedrijfsarts kwam ik in aanraking met BoFit. Ik heb Bo Bogaard (eerste aanspreekpunt, red.) opgebeld en hij had een heel goed, solide verhaal. Wat me het meest aansprak aan BoFit was het buiten zijn, bewegen, en het leren voor jezelf zorgen. Ook vond ik dat ze een duidelijk stappenplan hadden. Van ‘herstellen’ naar ‘doen’, dat sprak me erg aan. Dat herstellen had ik ook echt nodig; bij mijn eerste ontmoeting met de BoFit-coach was ik na 500 meter wandelen en praten al buiten adem. Ondanks dat ik een paar weken eerder nog op de ski’s had gestaan.

“Ik was de weg gewoon helemaal kwijt. Maar doordat mijn coach de goede vragen stelde, kon ik toch mijn eigen pad uitstippelen”

Tijdens de sessies met mijn coach hebben we veel gepraat. Dat was fijn want ik ben niet iemand die veel aandacht vraagt, maar nu had ik het nodig. Mijn conditie ging langzaam maar zeker vooruit. We bedachten wat ik kon doen om uiteindelijk uit te komen bij hoe ik graag zou willen zijn. Ik was de weg gewoon helemaal kwijt. Maar doordat mijn coach de goede vragen stelde, kon ik toch mijn eigen pad uitstippelen.

Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat je jezelf centraal moet stellen. Als iemand die graag ‘geeft’, vind ik dat moeilijk. Ik geef anderen graag de ruimte omdat ieder mens het waard is om ruimte te krijgen. Maar als je jezelf geen ruimte geeft, kan je er ook niet meer zijn voor anderen. In mijn ogen betekent jezelf centraal stellen dus niet alleen dat je assertief moet zijn, maar ook dat je bij jezelf nagaat wat je nodig hebt. En jezelf dat gunnen.

De balans in de relatie met mijn partner is inmiddels sterk verbeterd. Onder andere omdat het beter gaat met hem maar ook omdat ik heb uitgesproken wat ik nodig heb voor mezelf. Hij begrijpt dat hij me dat moet geven zodat ik de persoon kan zijn die hij het liefste ziet. 

Wat betreft mijn werk is de balans nog niet helemaal goed voor mijn gevoel. Ik merk dat ik nog vertrouwen mis en dat mijn fysieke gezondheid en conditie hierdoor weer minder worden. Ik werk er hard aan om de vertrouwensband met mijn werkgever te herstellen. Het zal de ultieme test worden, zo voelt het. Nu moet ik mezelf centraal blijven stellen. Ik weet zelf wat het beste voor me is.