Dat ik mijn burn-out nu een cadeautje noem, had ik me in februari 2020 niet voor kunnen stellen. Bij dat cadeautje heb ik ook nog bonuscadeautjes gehad: ik kan nu 5 km hardlopen, twee keer in de week. En ik ben in staat mezelf rust te geven en te genieten van nu.

Tijdens een van de eerste sessies met BoFit-coach Frank werd ik geconfronteerd met wat ik doe: altijd bezig met wat er aan het einde van het pad nodig is, daar hard naartoe hollen en ondertussen ook nog alle zijweggetjes voorzien van mijn aandacht en zorg. De hartkloppingen waarmee ik een maand voor mijn uitval bij de Eerste Hulp terechtkwam waren nog steeds geen wake-up-call voor me. De paniekaanvallen bij meerdere vragen tegelijk, niet meer weten wat ik in de supermarkt deed en hele weekenden huilen veegde ik van tafel. ‘Ik kan toch nog autorijden?” was mijn redenering dat ik geen burn-out had. Ook toen ik al thuis was van mijn werk. Het duurde uiteindelijk tot een week of zes na mijn uitval voordat ik durfde te zeggen dat ik een burn-out had. Daarvoor was het een opgelegde diagnose. Buiten mezelf en niet van mij.

De lockdown die in maart begon was, achteraf gezien, ook een cadeautje. Nu kon ik echt nergens meer naar toe rennen! Geen anderen, alleen mijn gezinnetje met man, twee kids en mezelf. Hierdoor nam ik eindelijk echt de tijd en ruimte om voor mezelf te zorgen. Om toe te passen wat ik gaandeweg leerde tijdens mijn sessies met mijn coach en door regelmatig toch met mijn neus tegen een muur te lopen. Maar nu gaf ik mezelf wel ruimte om te reflecteren en dingen anders te doen. Om in een lage versnelling te bewegen in plaats van de continu de 5^e of 6^e versnelling die ik gewend was. Er ontstond ook weer ruimte voor creativiteit, in de vorm van tekenen en kleding maken. En dus ook voor hardlopen en fysieke inspanning, activiteiten die wel goed voor me waren. 

Door fysiek bezig te zijn en op die manier te kijken naar mijn gedrag, patronen en keuzes kon ik ervaren en voelen hoe ik mezelf kon helpen. De sessies met mijn burn-outcoach waren een echt baken in de periode dat ik bezig was met mijn herstel. Nu ben ik alweer een tijdje volledig aan het werk, maar wel met regelmatig hardlopen, creativiteit, wandelen en reflectie op hoe het met me gaat. Het lukt me nog steeds om dat te doen en ik maak er ook bewust tijd voor. Een cadeautje voor mezelf, elke dag weer!