De herstelperiode van burn-out loopt uiteen van drie maanden tot meer dan een jaar. Van alle werkgerelateerde psychische klachten duurt herstellen van burn-out het langst. Hoe komt dat? Biologische (stress)mechanismen van ons lichaam spelen daarbij een belangrijke rol.

Het proces van burn-out raken is primair een lichamelijk proces. Het proces verloopt geleidelijk onder invloed van lichamelijke en psychologisch stressoren, een groeiend hersteltekort en een chronische stressconditie.  Fase 1 begint na een langdurige periode van te veel (in)spanning en te weinig herstel. We raken vermoeid, overbelast en krijgen gaandeweg meer stressklachten, omdat onze fysiologische systemen het hersteltekort gaan compenseren. Zijn alle reserves van het lichaam uitgeput, dan treedt onze ‘noodaggregaat’ in werking. Onze fysiologische systemen veranderen door de chronische stressconditie, we raken overspannen (fase 2). Wordt niet ingegrepen, dan loopt ook deze noodvoorziening vast en raken onze fysiologische systemen echt ontregeld. We kunnen ineens helemaal niets meer, er is sprake van burn-out (fase 3).

Fysiologische veranderingen bemoeilijken het herstel bij burn-out

De lange herstelperiode van burn-out is deels te verklaren door stagnatie van het herstelproces door ongunstige omstandigheden in iemands leefsituatie. Zoals drukke en overprikkelende omstandigheden, mentale of fysieke overbelasting, aanhoudende stressoren, enzovoort. Daarnaast wordt de herstelduur sterk beïnvloed door de kenmerken van intrinsieke, biologische factoren van de burn-out zélf: de grote herstelschuld die is ontstaan na fase 1 en de bio-psychologische veranderingen vanaf fase 2.

Lees ook: Waarom duurt herstellen van burn-out zo lang? (1)

Lees meer over de BoFit-herstelmethode: coaching gecombineerd met beweging

Bron:

gezondheidskrant.nl | 11 maart 2015