Op 20 mei 2020 maakte ik voor de eerste keer kennis met BoFit en BoFit-coach Julian. Dit eerste contactmoment was direct erg waardevol. Ondanks dat het geen coachingsessie betrof reikte Julian mij inzichten aan die direct toepasbaar waren op mijn situatie. Ook werd ik op dat moment met mijn neus op de feiten gedrukt. Door de coaching aan te gaan, zou ik weggedrukte stress en overbelasting de ruimte zou geven. Op dat moment was ik net teruggegaan van een werkweek van (officieel) 36 uur naar 24 uur. Dit was een flinke reductie in uren na een periode van ruim negen maanden. Hierin heb ik twee fulltime posities vervuld en waarbij ik aan fikse stress was blootgesteld.

In de periode tussen het intakemoment en het eerste coachingsgesprek heb ik handvaten die mijn coach had aangereikt, toegepast op mijn situatie. Dat liet mij direct inzien hoe mij dit verder kon helpen. Mijn directe werkomgeving, en daarmee vooral doelende op mijn manager, wist niet goed met de gewijzigde situatie waarin ik mijn grenzen aangaf om te gaan . Dit had als consequentie dat hij steeds meer ging duwen. Ik gaf uiteindelijk aan niet langer mijn werk te kunnen doen. Hierop heb ik mij volledig ziekgemeld. Op het moment dat de eerste coachingssessie plaatsvond was ik volledig ziekgemeld.

De eerste sessies hadden vooral als doel om mij tot stilstand te brengen, afstand te nemen van het werk en mijn team. De opdrachten gaven mij veel inzichten, met name dat ik mensen veel te dichtbij liet komen. En vooral duwgedrag met duwenergie beantwoorde. Echter zat ik er nog met mijn hart er nog niet echt in. Ik was vooral met mijn hoofd bezig. Na afloop van mijn tweede sessie was het echt nodig om afstand te nemen van mijn team, om echt tot stilstand te komen.

Met pijn in mijn hart heb ik hen een lang bericht gestuurd om te vragen even geen contact meer te zoeken. Zo kon ik zelf ook de rust pakken om nu echt op mijzelf te focussen. Ik kwam als het ware in een rouwproces terecht. Dat was ontzettend lastig maar wel een eerste stap in de goede richting.

De sessies die daarop volgden waren enorm waardevol en gaven veel inzichten. Verstandelijk echter wist ik – mede door de coronasituatie – mijzelf toch onbewust voor de gek te houden door mij met andere zaken bezig te houden dan puur met mijn herstel. Ik zat veel in de zandbak met mijn zoontje. Deed veel in het huis. En was in mijn hoofd bezig met een verhuizing naar Brabant in plaats van echt volledig te focussen op mijn herstel. Daar speelde mijn coach goed op in door mij duidelijk te maken dat mijn vluchtgedrag mij niet ging helpen.

Diezelfde avond ben ik met mijn man een drankje gaan drinken om mijn vluchtgedrag te focussen op mijn herstel (inclusief de hoge eisen die ik aan mijzelf en ons gezin stelde). Ook ben ik het boek Nooit meer te druk gaan lezen. Vanaf dat moment ging mijn herstel echt in een sneltrein vooruit, en klom ik met ferme stappen uit het dal.

De eerste beproeving volgde niet snel daarna. De technieken die wij in onze sessies hadden besproken, had ik mij nog niet eigen kunnen maken. Wel ontstond een situatie waarin ik een keuze had: terugvallen in mijn oude gedrag of de lessen in praktijk brengen. Mijn manager had een document van het UWV opgesteld. Hierin legde hij vast dat ik niet van plan was terug te keren in mijn rol en binnen het bedrijf. Woorden die ik naar hem nooit had gebruikt. Hij probeerde met zijn duwenergie mij weer uit de tent te lokken. Ik besprak met mijn coach hoe om te gaan met deze situatie.

Daarop stuurde ik een kort en bondige mail waarop ik aangaf het niet eens te zijn met zijn bewoordingen. En dat ik mij op mijn herstel wilde focussen. Gevolgd door een advies van de bedrijfsarts om de mail en mijn reactie daarop in mijn personeelsdossier op te laten nemen. Ik merkte dat ik moeite met de situatie had, maar dat de manier waarop ik het aanpakte wel hielp met het proces. Het voelde als 1-0 voor de verbeterde en vernieuwde mij.

In de sessies die daarop volgden gingen de gesprekken met mijn coach vooral over de toekomst. Ik wist op dat moment zeker dat ik niet langer wilde terugkeren in mijn oude functie. Mede door de situatie, maar ook omdat ik tot de conclusie was gekomen dat de organisatie met haar cultuur niet bij mij paste.

Ik zocht uit of het ondernemerschap goed bij mij zou passen. Mijn coach en ik bespraken vooral dat het belangrijk was om ‘kleur’ te bekennen, ook naar mijn werkgever toe. Om ook echt stappen te zetten en niet te lang in een “in between”-periode te zitten. Dat vond ik echter, gezien de situatie, op dat moment nog te gevaarlijk en fragiel omdat dit mijn onderhandelingspositie kon benadelen. Wel ging ik aan de slag om uit te zoeken hoe ik verder handen en voeten aan mijn toekomst kon geven. Daarnaast maakte ik een opbouwschema voor mijn werkritme en -conditie. Hierdoor merkte ik dat ik steeds sterker werd en steeds beter wist wat ik wilde gaan doen.

Ook de vervelende acties die mijn manager bleef uithalen, raakten mij niet langer. Ik kon op een gezonde en neutrale manier met mijn werkgever en de mensen uit mijn team communiceren. Ook merkte ik dat mijn coach gelijk had dat ik door niet helder naar mijn werkgever te zijn mezelf tot onnodige stilstand bracht. Ik besloot eind september dat ik niet langer in mijn functie zou terugkeren. Ik wilde graag het traject ingaan van een 2^e spoor. Op mijn werk vonden ze het belangrijk dat ik eerst het werkritme zou opbouwen.

Na anderhalve maand, waarin mijn manager geen actie ondernam om het re-integratietraject op te starten, heb ik het heft in eigen hand genomen. Ik wilde werk vinden waarin ik het werkritme kon opbouwen. Inmiddels had ik scherp wat mijn vervolgstappen zouden zijn en had ik besloten dat ik eind 2020 definitief afscheid wilde nemen.

Het werkritme opbouwen gaat verbazingwekkend goed. Ik maak op dit moment alweer werkweken van 32 uur en bruis nog steeds van de energie. Ook geef ik veel beter mijn grenzen aan en leg ik de lat voor mezelf op een niveau waarin er een gezonde balans is. Ik voel mij enorm gesterkt door het BoFit-traject en heb weer de volledige verbinding met gevoel en hoofd gemaakt. En daar ben ik Julian enorm dankbaar voor.