Snurken is een groot probleem. Wie er aan lijdt heeft steeds meer moeite om in slaap te komen. Slaapgebrek kan tot allerlei fysieke en psychische klachten leiden. Ook de partner is er de dupe van. Daarnaast: snurkers generen zich vaak en praten niet openlijk over hun slaapprobleem.

Precieze cijfers ontbreken, een patiëntenvereniging is er niet en het leed wordt alleen in intieme kring en uiteraard op internet besproken. Maar dat de groep slachtoffers van snurkers groot is, staat vast. “30 procent van alle volwassenen tot 60, 65 jaar snurkt, mannen meer dan vrouwen”, zegt longarts-somnoloog Reinier de Groot van het Nederlands Slaap Instituut. “Met het stijgen van de leeftijd neemt de omvang van het snurkprobleem evident toe. Boven de 65 snurkt 60 procent van de mannen en iets minder dan 50 procent van de vrouwen.”

Je overdrijft

“Snurken is een absoluut taboe en een onderschat probleem”, zegt de Groot. “Het is vooral een sociaal probleem en daar wringt de schoen: het is de omgeving die lijdt onder het snurken. Zelf hebben ze vaak nergens last van, of denken ze dat althans. Het duurt daarom heel lang voordat patiënten maatregelen treffen. We weten van slaapapneu, dat erg aan snurken gerelateerd is, dat mensen er gemiddeld zeven jaar over doen voor ze hulp gaan zoeken. Dat zal met snurken niet anders zijn. Bij snurken ligt het nog veel lastiger, omdat je eerst lang die discussie hebt – je overdrijft, het ligt aan jou, jij slaapt te licht.”

Zorgverzekering

Pas als alles is uitgeprobeerd en de boel escaleert gaan snurkers naar de huisarts. “Die vaak ook niet goed weet wat-ie met dat snurkprobleem aan moet. Er is heel lang verondersteld dat snurken geen gezondheidsrisico’s met zich meebrengt, dus zorgverzekeringstechnisch kon je met snurken niks, het wordt niet vergoed. Ook de zorgverleners zaten op diezelfde lijn: we kunnen hier niks mee”, aldus de Groot.

Fatale insomnia

Maar snurken brengt wel degelijk gezondheidsrisico’s met zich mee. Snurken leidt tot slaapdeprivatie en slaapfragmentatie, bij de dader en zijn onschuldige slachtoffer. Bij slaapdeprivatie is er helemaal geen slaap, bij slaapfragmentatie wordt de slaap voortdurend onderbroken. In zijn onlangs verschenen boek Waarom je niet slaapt beschrijft de Amerikaanse neuroloog W. Chris Winter het ziektebeeld van iemand met de zeldzame erfelijke hersenziekte ‘fatale familiale insomnia’: “Wie eraan lijdt heeft steeds meer moeite om in slaap te vallen en krijgt last van hallucinaties, paniekaanvallen en gewichtsverlies. De cognitieve functies van de patiënt nemen langzaam maar zeker af en uiteindelijk is hij niet meer in staat om te praten. Uiteindelijk sterft hij omdat hij steeds minder slaapt.”

Mond-keelholte

Dat de een snurkt en de ander niet, heeft deels te maken met anatomie. Bij mensen met een teruggetrokken kaak bijvoorbeeld is de mond-keelholte nog wat nauwer dan bij anderen. Alcohol bevordert het snurken doordat er nog meer ontspanning ontstaat, roken doordat het de slijmvliezen irriteert, en verder draagt vooral overgewicht enorm bij: vet zit overal, dus ook in die toch al nauwe mond-keelholte.

Slaapfragmentatie

Even wakker liggen ’s nachts is geen probleem, zegt De Groot. “Maar als je echt een sterke fragmentatie hebt – vanwege een partner die snurkt of die jou wakker stompt omdat jíj snurkt, drie, vier, vijf keer per nacht en dat elke nacht, dan word je niet alleen telkens doodmoe wakker, maar komt ook je gezondheid in gevaar. Op het moment dat je slaap tekortkomt, raak je zowel somatisch als psychisch in toenemende mate ontregeld en kun je op den duur niet meer functioneren. Slaap heeft een ongelooflijke impact op de kwaliteit van leven.”

Bron:
Volkskrant.nl | 2 juni 2017