Het begon allemaal in 2018. Mijn vrouw was ernstig ziek geworden, borstkanker met uitzaaiingen. In dat jaar hebben we veel voor onze kiezen gehad. Toen het jaar 2019 aanbrak werd er geconstateerd dat er twee tumors in de lever van mijn vrouw zaten. Dat was voor ons nog een hardere klap om te verwerken. Na verloop van tijd is ze hiervan weer genezen. Ik dacht ‘het gaat wel goed met mij’ niet beseffende dat ik heel langzaam weggleed in een overspannen toestand.

Het jaar 2020 brak aan, het jaar van de corona, en ben ik een poosje thuis geweest vanwege het virus. Eigenlijk merkte ik toen pas dat het niet goed met me ging. Ik voelde me oververmoeid, opgejaagd, gestrest, kon niet meer slapen en het werken lukte niet meer. Ik heb aan de bel getrokken bij de huisarts en die vertelde dat ik in een burn-out zat. Daar zat ik helemaal niet op te wachten. Ik heb contact gezocht met de hulpverlening en zij zeiden: “We kunnen weinig voor je doen dan je doorsturen naar de burn-outspecialist en dat is BoFit”. Samen met mijn werkgever en arbodienst hebben we hiernaar gekeken en mijn werkgever heeft me aangemeld.

Eerst heb ik gekeken wat voor een bedrijf BoFit is en al gauw kwam ik er achter dat het bij me paste. BoFit heeft zijn kantoor in de buitenlucht, dus samen met een coach loop je een uur lang door het bos. Tegelijkertijd worden er gesprekken gevoerd. In oktober had ik een intakegesprek en al gauw kreeg ik bericht dat ik 16 sessies nodig had om mij weer op het juiste spoor te krijgen. Vandaag 31 maart 2021 was het mijn laatste sessie.

Door gesprekken te voeren en opdrachten met de BoFit-coach te doen, ben ik weer de oude geworden. Daarom wil ik BoFit en de coach heel hartelijk bedanken voor hun hulp. Alleen was ik niet uit die diepe put gekomen.