Wat voelde ik me een slachtoffer van het leven. Enkele jaren geleden overleden mijn zus en schoonvader. Mijn schoonmoeder kreeg een herseninfarct en we zijn toen naast haar gaan wonen. Dit jaar overleed mijn vader na een ziekbed van jaren. Ook van mijn moeder hebben we tot twee keer toe afscheid genomen, maar ze leeft nog mede dankzij goede zorg, veel liefde en mantelzorg. Ondertussen heb ik een intensieve baan om de zorg in Nederland een stukje beter te maken. Mijn sociale leven stond op een erg laag pitje mede dankzij corona. Zorgen voor anderen was mijn leven geworden. Toen kreeg ik ook nog corona en onder andere door de quarantaine wist ik dat het zo niet langer kon doorgaan. Ik moest hulp zoeken. Die heb ik toen gevonden bij BoFit.

Er was sprake van een gefaseerde aanpak die begon bij wennen dan herkennen, dan erkennen en dan doen. Al vond ik het heerlijk toen ik dat kon loslaten en over te kunnen laten aan de BoFit-coach. We gingen gewoon iedereen keer samen wandelen in de natuur. Dan werden er vragen gesteld en ging ik weer naar huis met nieuwe inzichten en taken. Mijn taak was dus wandelen, luisteren (en daarbij ook mijn mond houden), er over nadenken, vragen beantwoorden en taken mee naar huis nemen.

Dat begon bij het creëren van rust en ervaren van stilte. Het ging verder met onderzoeken van mogelijke oorzaken van het gevoel van onrust en leegte dat ik had. Opschrijven van gevoelens, het maken van een moodboard en het doen van ademhalingsoefeningen. Tot aan het toepassen van hetgeen ik mijzelf ten doel had gesteld. Het creëren van een nieuwe dag- en weekindeling. Wanneer heb ik eigenlijk een goede balans in mijn leven? Zestig uur werk, 56 uur slaap en dan kijken of er nog energie over is? Of is er nog meer wat het leven leuk en gezond maakt en kun je je week ook vanuit daar indelen?

Elke wandeling gebeurde er weer iets met mijn gedachten. Soms dacht ik dat ik er was, want ik wilde zo graag weer dat alles ‘normaal’ werd. Althans dat dacht ik op dat moment. Als ik er echt over nadacht was dat helemaal niet wat ik wilde. Ik wilde naar een nieuwe balans in mijn leven, waarbij ik het met vertrouwen tegemoet zou gaan. Stap voor stap.

Op dit moment heb ik weer plezier in het leven, ben ik voor 75% aan het werk en kijk ik met vertrouwen naar de toekomst. En oh ja, ik ben ook nog 20 kilo lichter. Want negatieve emoties hebben blijkbaar veel honger. En deze niet voeden, maakt ook je lichaam gezonder.

Wat een geluk dat ik deze coach en dit programma ben tegengekomen en wat een veerkracht blijk ik toch ook zelf te bezitten. Met de juiste vragen op het juiste moment kwam deze naar boven. Nu stel ik deze vragen aan mijzelf en soms zelfs ook aan anderen om mij heen. Want aandacht geven aan een positief en gezond leven is voor iedereen goed.