Burn-out ervaring van Cleo | corona en burn-out
Het jaar voordat ik mij ziekmeldde was druk, heel erg druk. Ik vond mijn werk leuk, heel erg leuk zelfs, en mijn nieuwe, samengestelde gezin was natuurlijk ook leuk en ook druk. Het was hard werken, alles met volle overgave doen.
Er gebeurde veel. Als manager in de ouderenzorg kwam COVID-19 op ons af. Dag en nacht stond ik klaar voor medewerkers, bewoners en hun familie. Vragen over hoe we het gingen regelen, personeelsplanningen, testen, tekorten en hoe snel we de nieuwe richtlijnen van de overheid konden uitvoeren en vooral ook communiceren. Ik was er.
Thuis ging het met mijn kinderen bergafwaarts. Hier eiste de COVID-19 zijn tol. Psychisch gingen zij er onderdoor. En ik was er, juist ook hier. Toch kon ik niet voorkomen dat een van mijn kinderen er een einde aan heeft proberen te maken.
In december kreeg ik zelf corona, en vanaf dat moment stortte ik volledig in. Ik kon niets meer, ik was er niet meer. Ik was weg, volledig weg. Ik had geen energie meer, ik kon alleen maar slapen. Ik kon niets meer thuis, laat staan op mijn werk. Dat laatste probeerde ik eerst nog wel. Vanaf de bank online nog wat vergaderingen bijwonen, maar eigenlijk hield ik vooral mezelf voor de gek. Rillend zat ik onder een deken een uur online te vergaderen, maar het kostte mij de rest van de dag. Boodschappen halen, eten koken, vaatwasser uitruimen, de was doen – ik kon het niet meer. Duizeligheid, oorsuizen, trillende spieren, kloppend hoofd, schouderpijn, dagenlang in bed huilen – het ging niet over.
De praktijkondersteuner (POH) gaf aan dat ik maar om medicatie moest vragen bij de huisarts. Dat dit niet langer zo door kon gaan. Maar dat wilde ik echt niet. Ik wist dat het niet de oplossing zou zijn, slechts onderdrukking. Ik ging op zoek naar alternatieven voor hulp. Hulp die dichter bij mij stond. En die vond ik bij BoFit.
BoFit bood mij een coachingsprogramma aan in de natuur. Niet bij een coach in een kantoortje zitten en praten, dat kende ik wel. Een groot deel van mijn werk bestaat hieruit. Ik kreeg na enig zoekwerk een coach die bij mij paste en die naar mij toe kon komen. Dichtbij huis, want autorijden kon ik ook nog niet in het begin.
BoFit-coach Vincent heeft het tempo aangepast aan mijn fysieke mogelijkheden. We zijn rustig gaan opbouwen: van een korte wandeling met rustpauzes op een bankje, naar uiteindelijk een uur flink doorstappen in de wind. Ik merkte dat ik van de buitenlucht weer meer energie kreeg. Letterlijk voelde ik soms de kloppingen in mijn schouders en hoofd afnemen tijdens die sessies. De gesprekken met mijn coach hielpen me om dingen vanuit een andere kant te belichten. De omgeving leerde me dat alles vergankelijk en aan verandering onderhevig, maar mooi is. Ik leerde om ook eens voor mezelf te zorgen. En misschien nog wel belangrijker: dat voor mezelf zorgen een vereiste voor me was om me weer goed te voelen.
Tijdens de sessies kwam ik erachter wat mijn diepste drijfveren waren en welke overtuigingen ik had. Dat mijn werk heel goed bij me past, waarom ik het zo leuk vind. Maar ook dat ik dingen toch wel anders wilde, ook in mijn privéleven. Ik wilde meer tijd voor mezelf. Ik wilde niet meer constant ‘aan’ staan. Rust. Mijn coach gaf me opdrachten, soms fysiek en soms mentaal, en vooral ook veel stof tot nadenken. Bijvoorbeeld door kritische vragen te stellen en door steeds het positieve te blijven benoemen. Het heeft me enorm geholpen om uit die diepe put te komen.
Ik hou van verbinding en mensen, van zorgen voor een ander, positieve energie geven, maar ik heb ook rust nodig. Rust en tijd om bij te tanken, zelf positieve energie te ontvangen en te kunnen opladen. Ik heb verwaterd contact met vriendinnen hersteld en ben met yoga gestart. Ik heb geleerd gedurende de dag kleine oplaadmomenten/beloningen te creëeren. Daarnaast heb ik geleerd grenzen aan te geven, zodat ik niet volledig leeggezogen raak, maar energie overhoudt om in balans te blijven.
Natuurlijk hebben we ook stil gestaan bij mijn valkuilen. Ze mogen er zijn, maar ik herken ze nu eerder. En ik kan er iets mee.
Dankjewel Vincent, dankjewel BoFit!